Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/549

znak, ostrzegający, że dwie obok siebie stojące samogłoski należy wymówić każdą z osobna, nie zaś jako dyftongi.

 Rozdzielnopłatkowe rośliny = rośliny. których kwiaty mają koronę, utworzoną z oddzielnych, nie zrośniętych z sobą płatków, wolnopłatkowe.

 Rozdzielnopłciowe, Rozdzielnokwiatowe rośliny = mające kwiaty tylko pręcikowe, a. tylko słupkowe; zwierzęta r-e = mające cechy właściwe jednej tylko płci.

 Rozdzielny, dający ś. łatwo rozdzielić, podzielny; odnoszący ś. do podziału, rozdziału, graniczny; podzielony na części, rozdrobniony, pokawałkowany, oddzielny, odłączny od innych, rozłączny, nie wspólny.

 Rozdzieniec, roślina z rodziny rozdzieńcowatych, akant, cierniec, barszcz.

 Rozdzieńcowate, rodzina roślin dwuliściennych.

 Rozdzieracz, Rozdzierca, człowiek, który rozdziera; przen., r. kościoła = odstępca, apostata, heretyk, odszczepieniec, kacerz.

 Rozdzierać, dok. Rozedrzeć; drąc rozdzielać, drzeć na kawałki, rozszarpywać na sztuki, rozrywać na części, rozszczepiać; r. uszy = drażnić je mocnym krzykiem, nieprzyjemnemi dźwiękami; r. serce = sprawiać komu ból moralny; r. gardło, gębę, pysk = krzyczeć z całej siły; r. powietrze = pruć, przeszywać; r. oczy = otwierać je szeroko, patrzeć uważnie; r. ś., rozdzielać ś. darciem, drzeć ś. w kawałki, dostawać dziur na sobie, rozrywać ś., rozszczepiać ś.; przen., różnić ś., waśnić ś., wchodzić w nieporozumienie pomiędzy sobą, kłócić ś.; przecież ś. nie rozedrę = nie mogę dwu rzeczy naraz robić.

 Rozdzierający, ten, co rozdziera; przen., przeszywający, przenikliwy, przeraźliwy, wstrząsający, okropny; wzruszający do głębi serca.

 Rozdzierca — p. Rozdzieracz.

 Rozdziergać, Rozdzierzgać, dok. Rozdziergnąć, Rozdzierzgnąć; rozplątywać, rozwikływać, rozplatać, rozwiązywać; przen., r. węzeł dramatu, intrygę = rozwikływać, wyjaśniać, rozwiązywać.

 Rozdziergły, Rozdzierzgły, dający ś. rozdziergnąć.

 Rozdziewać (się), dok. Rozdziać (ś.); zdejmować z kogo (z siebie) ubranie, obnażać (ś.).

 Rozdziobać — p. nied. Rozdziobywać.

 Rozdziobywać, dok. Rozdziobać; dziobiąc rozszarpywać, roznosić.

 Rozdziorek, roślina z gromady mchów liściastych, rozporek.

 Rozdziwaczeć, stać ś. dziwakiem.

 Rozdziwić, Rozdziwować, zadziwić, zaciekawić; r. ś., nie móc wyjść z podziwu.

 Rozdzwaniać, dok. Rozdzwonić; wprawiać w ruch, aby dzwoniło, rozdźwięczać, dzwoniąc rozbrzmiewać; r. ś., dzwonić dużo, zanadto.

 Rozdźwięczać, dok. Rozdźwięczyć; zniewalać do dźwięczenia, dźwięk z czego wydobywać, rozdzwaniać; r. ś. — p. Rozdźwięczeć.

 Rozdźwięczeć, wydać dźwięki, odgłos, dźwięczeć silnie, długo, bezustanku.

 Rozdźwięk, dźwięk rozlegający ś., rozbrzmiewający, przez odbijanie ś. o jaką przeszkodę, rezonans, rozgłos; zespół dźwięków niezgodnych, dysharmonja; przen., niezgoda, nieporozumienie, kłótnia.

 Rozdźwiękać, dok. Rozdźwięknąć; rozbrzmiewać, rozlegać ś.

 Rozebrać — p. nied. Rozbierać.

 Rozećpać się, zacząć ćpać bez końca, jeść żarłocznie.

 Rozedma, rozdęcie powietrzem