M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Rozbierać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne R – wykaz haseł
R – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Rozbierać, dok. Rozebrać; rozkładać coś na cząstki składowe, rozczłonkowywać, ćwiartować, czynić analizę, rozkładać na pierwiastki: r. maszynę na części składowe; r. dom, budynek = burzyć; w druk., r. złożone szpalty, kolumny = rozsypywać czcionki po przegródkach kaszty; r. pieczeń, indyka, zająca, sarnę, rybę = dzielić na części, pokrajać, ćwiartować; rozkładać związek chemiczny na pierwiastki, z których powstał; r. trupa = czynić sekcję; r. zdanie gramatyczne = wskazać jego części główne i podrzędne; biorąc po cząstce, wszystko zabierać, nic nie zostawiać, zabierać wszystko, co było, rozchwytywać, rozdzierać, rozkradać, rozkupywać; zdejmować z kogo ubranie, rozdziewać; przen., brać pod rozwagę, pod namysł, rozważać, badać krytycznie; wódka go r-a = rozmarza; katar mię r-a = chodzi po kościach, ubezwładnia; ból, słabość r-a = dokucza; r. pulę nie rozegraną (w preferansie) = rozliczać przed ukończeniem gry; r. włosy = czesać je z przedziałem; r. ś., zdejmować z siebie ubranie, rozdziewać ś.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.