Składowisko, miejsce składów, zbiorowisko.
Składowy, odnoszący ś. do składu; rzecz., dozorca składu, magazynier.
Skłaniać, dok. Skłonić; schylać, zwieszać, spuszczać, opuszczać, uginać, zginać, przychylać, nachylać; przen., naginać, nakłaniać, namawiać, zjednywać, pobudzać, zniewalać, zmuszać; kierować, obracać, zwracać; s. gdzie głowę = przytulać ś., chronić ś.; s. serce ku komu, czemu = nabierać przychylności; s. ś., nachylać ś., zwieszać ś., zwisać, przechylać ś.; mieć ś., chylić ś. ku schyłkowi: słońce s-a ś. ku zachodowi, oczy do snu; s. ś. ku komu, czemu = przechylać ś. na czyjąś stronę, brać czyjąś stronę, przystawać na co, decydować ś. na co; kłaniać ś., składać ukłon; zwracać ś., obracać ś., kierować ś.; s. ś. do upadku = być blizkim upadku.
Skłąbia, roślina z rodziny pochrzynowatych, żółw.
Skłębić (się), zwinąć (ś.) w kłąb, zgmatwać (ś.).
Skłon, sklepienie niebieskie, firmament.
Skłonić — p. nied. Skłaniać.
Skłonno, w wyraż.: s. mi do czego = jestem blizki czego, skłonny do czego.
Skłonność, usposobienie, popęd, pociąg, chęć, żyłka do czego, zamiłowanie, słabość, nałóg do czego; miłość, przychylność ku komu, sentyment, sympatja; łatwe uleganie czemu, podatność, usposobienie do czego: s. do zaziębienia, do suchot.
Skłonny, łatwo ulegający czemu, usposobiony do czego: s. do zaziębienia; przychylny, mający skłonność, sympatję do kogo; gotowy, chętny, pochopny do czego.
Skłopotany, zgnębiony kłopotami, strapiony, sfrasowany.
Skłócać, dok. Skłócić; waśnić, różnić, siać niezgodę; bełtać, mącić — p. Kłócić.
Skłótwa, rodzaj polipa stułbi.
Sknera, skąpiec, kutwa, liczykrupa.
Sknerowaty, trochę skąpy.
Sknerstwo, skąpstwo.
Sknerzyć, skąpić.
Skobel, hak u drzwi, w który wkładają wrzeciądz, kłódkę, w który wsuwają zasuwę; klubka, wkręcana na śrubkę; jeden z haków, na które zawieszają zawiasami drzwi; część zamka ślusarskiego, przymocowana do framugi, w którą wchodzi rygiel zamka i klamka (f.).
Skobiecieć, Skobiecić się, stać ś. podobnym do kobiety, zniewieścieć, stracić hart męski.
Skoblica, rodzaj dłuta żłobiastego do wydłubywania, do wy strugi wania wewnątrz naczyń drewnianych.
Skobuzieć, zmienić ś. w kobuza; przen., osowieć, sposępnieć, stracić na humorze.
Skoczek, człowiek a. stworzenie, które dobrze skacze; lino, skok, akrobata; koń, dobrze skaczący; konik w szachach; zwierzę ssące z rzędu gryzoniów, z rodziny tejże nazwy (fig.); owad: skaczący, konik polny.
Skoczka, kobieta, dobrze skacząca; akrobatka, baletnica; przen., dziewczyna a. kobieta żywego temperamentu.
Skocznia, wał, usypany ze śniegu, do wykonywania skoku na nartach.
Skoczny, odnoszący ś. do skoku, podskakujący, skłonny do skakania, żywy; pobudzający do skakania, do tańca, raźny, drygliwy.
