Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/741

 Spaszować, zaniechać, zbiednieć, dojść do upadku, zmarnieć, stracić.

 Spaść — p. nied. Spadać.

 Spaść — p. nied. Spasać.

 Spaśne (-go) zapłata za pasienie, za paszę; wynagrodzenie za szkody w polu a. na łące, wyrządzone przez bydło; prawo pastwiska wspólnego.

 Spaśny — p. Spasły.

 Spat, Szpat, nm., nazwa mineralogiczna ciał krystalicznych, dzielących ś. na blaszki rozmaitej grubości o powierzchni mieniącej ś.; s. ciężki = to samo co baryt; s. djamentowy = jest nieprzezroczystą, chropowatą, brudno zabarwioną odmianą korundu; s. islandzki czyli s. wapienny = jest dużym, przezroczystym, bezbarwnym kryształem węglanu wapnia, załamuje światło podwójnie i dlatego używa ś. do wyrobu narzędzi optycznych.

 Spatula, łć., łopateczka do przyciskania języka przy oglądaniu gardła; łopateczka do mieszania lekarstw, do nakładania farby na paletę lub zbierania z niej — p. Szpachla.

 Spauzować, wstrzymać ś., zaprzestać.

 Spawać, łączyć kuciem dwa kawałki żelaza a. metalu, rozpaliwszy je w ogniu.

 Spawalny, dający ś. spawać, spajalny; służący do spawania.

 Spazm, gr., automatyczny, mimowolny skurcz mięśni; s-y, w języku potocznym: krzyk nerwowy, silny płacz ze łkaniem, omdleniem, kurczowym niepohamowanym śmiechem, nerwową czkawką i biciem serca.

 Spazmatyczka, gr., kobieta, często chorująca na spazmy.

 Spazmatyczny, gr., mający cechy ataku nerwowego, kurczowy.

 Spazmatyk, gr., człowiek cierpiący na spazmy.

 Spazmodyczny, łć. — p. Spasmatyczny.

 Spazmować, dostawać spazmów.

 Spaźniać — p. Spóźniać.

 Spąchać, zwąchać, zwietrzyć, zwęszyć; s. ś. z kim = porozumieć ś., umówić ś., zwąchać ś., wejść w konszachty z kim.

 Spąg, spodnia warstwa ciał kopalnych.

 Specjalik, łć., zdr., od Specjał.

 Specjalista, łć., oddający ś. wyłącznie jednemu zawodowi, studjujący poszczególną tylko gałąź wiedzy, wszechstronnie i gruntownie znający jaki przedmiot, biegły, znawca.

 Specjalistka, łć., forma żeńs. od Specjalista.

 Specjalizacja, łć., wyodrębnianie, dzielenie nauk, zajęć na odrębne fachy; doskonalenie się w wybranem zajęciu, nauce, rzemiośle i t. p.

 Specjalizować, łć., rozłożyć na poszszególne części, kierunki, zakresy, wyszczególniać; s. ś., zawód jaki wszechstronnie poznawać, zawód ten wyłącznie uprawiać, badać, opracowywać.

 Specjalnie, łć., wyłącznie, głównie, szczegółowo.

 Specjalność, łć., gałąź wiedzy, zawód, zajęcie, któremu wyłącznie ktoś ś. oddaje, a. które zna wszechstronnie i gruntownie; biegłość wyłączna w jakim kierunku lub zakresie.

 Specjalny, łć., dotyczący głównie jednej rzeczy; wyłączny, wyjątkowy, szczególny, właściwy, umyślny, odrębny; niezwykły, przedni, wyborowy, przedziwny; charakterystyczny; s-a broń = nazwa artylerji, inżynierji wojskowej i sztabu gieneralnego.

 Specjał, łć., przysmak, łakoć; osobliwość.

 Specyficzny, łć., właściwy czemu; wyłączny; wynikający z od-