Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/800

gry hazardowej w karty; przen., zagrać z kim w s-a = chcieć go nastraszyć, pogrozić mu.

 Straszek — p. Strach; s-i = groźby.

 Straszliwie — p. Strasznie.

 Straszliwy — p. Straszny; lękliwy, bojaźliwy.

 Strasznie, Straszno, przysł., okropnie, przeraźliwie; bardzo, nadzwyczaj, wielce, niezmiernie.

 Straszny, Straszliwy, wzbudzający strach, okropny, przeraźliwy, przerażający, przejmujący grozą, groźny; okrutny, bolesny; przykry; olbrzymi, ogromny, niezmierzony, niezmierny, nieskończony, nieprzeliczony; niepospolity, niezwykły, niewdzięczny, nadzwyczajny.

 Straszyciel, człowiek, który straszy innych, który sieje trwogę, przerażenie.

 Straszyć, przejmować strachem, strachu nabawiać, przerażać, przestraszać kogo, grozić komu; tara s-y = ukazują ś. tam duchy, upiory; s. ś., bać ś., lękać ś.

 Straszydło — p. Strach.

 Strata, szkoda, ubytek, utrata; niedobór, deficyt; ponieść s-ę = stracić.

 Strateg, gr., wódz w starożytnej Grecji.

 Strategiczny, gr., odnoszący ś. do strategji; zbudowany dla celów wojskowych: s-a kolej = droga żelazna, przy której budowie i kierunku przeważał wzgląd na obronę kraju i cele wojskowe.

 Strategik, gr., wojskowy, posiadający gruntowną znajomość zasad strategji, wódz, układający plan działań wojennych.

 Strategista, badacz strategji.

 Strategja, Strategika, gr., sztuka wojenna, nauka prowadzenia wojny, obejmująca obmyślanie planu kampanji i pokierowania działaniami wojennemi w sposób, wiodący do zamierzonego celu.

 Strateniec — p. Straceniec.

 Stratny, ten, który poniósł stratę, szkodę, poszkodowany; marnotrawny, rozrzutny, hulaszczy.

 Stratografja, gr., opisanie wojny i działań wojskowych.

 Stratować, zgnieść nogami, kopytami, kołami, rozjechać, zdeptać.

 Stratyfikacja, łć., układ warstwowy, ustrój utworów gieologicznych osadowych, tworzących pokłady równoległe, jedne na drugich piętrami ułożone.

 Stratyfikować, łć., układać warstwami; w ogrod., układać w płaskim pudełku nasiona, powoli kiełkujące i łatwo tracące zdolność kiełkowania, przekładając je warstwami wilgotnego piasku lub ziemi inspektowej, w celu przechowania ich przez zimę tak, aby nie straciły własności kiełkowania.

 Stratygrafja, gr., opis tworzenia ś. pokładów skorupy ziemskiej i ich następstwa, gieologja.

 Strawa, pokarm, pożywienie, jadło, jedzenie, posiłek, prowizja, wikt, zapasy żywności na drogę, prowiant; s. bydlęca = karm, pasza, obrok, furaż; psia s. = wisielec, łotr, łajdak; podnieta, zasiłek, materjał, który coś podtrzymuje, zasila (materjały palne).

 Strawiać, dok. Strawić; przemieniać pożywienie w organach przewodu pokarmowego na materje odżywcze, zużywać je na korzyść swojego organizmu, przyswajać; odbywać trawienie; przenosić na sobie, cierpieć, znosić cierpliwie; pochłaniać, pożerać, niszczyć, unicestwiać, marnować, trwonić; w perzynę obracać; strawić gorzką pigułkę = znieść spokojnie przykrość; strawić w sobie żal = nie wyjawiać go.

 Strawić — p. nied. Strawiać.

 Strawne (-ego), pieniądze na