Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/802

Ta strona została przepisana.

kość, pozbawiać go wybitnego stanowiska, upokarzać, poniżać; s. z tronu, z urzędu = składać; s. z należności, z rachunku, z porachunku = odliczać, potrącać, wytrącać; s. kogo w przepaść = przyprawiać o wielkie nieszczęście; w chem., za pomocą reakcji chemicznej wydzielać z cieczy w kształcie osadu, osadzać; spożywać z apetytem, pałaszować; s. ś., stykać ś. z kim; spijać ś., urzynać ś.

Strącanie, rzecz. od Strącać; tworzenie osadu przy reakcji chemicznej.

Strącićp. nied. Strącać.

Strączasty, Strączysty, obfitujący w strąki, podobny do strąków.

Strącze, strąk, strączki.

Strączeć, Strąkowacieć, wydawać strąki, puszczać strąki.

Strączek, mały strąk.

Strączka, część należności, strącana układającym sągi za nieporządne ich ułożenie.

Strączkowaty, Strączkowy, mający kształt strączka.

Strączkowyp. Strąkowy.

Strącznik, główny pierwiastek roślin strączkowych.

Strączyca, roślina z gromady wodorostów.

Strączyn, roślina z rodziny motylkowatych.

Strączyna, łuska strąkowa.

Strączyniec, roślina zwrotnikowa z rodziny brezylkowatych, kassja (fig.).

Strączystyp. Strączasty.

Strączywo, wszelkie ziarno strączyste, np. groch, bob, fasola i t. d.

Strąk, owoc wielonasienny, pękający wzdłuż szwu brzusznego i grzbietowego na dwie łupiny (f.); s. czczy = łuska strąka, strączyna, s-i na głowie = kołtuny.

Strąkojad, owad z gromady tęgopokrywych, żyjący w strąkach.

Strąkowacieć, stawać ś. strąkowatym, dostawać strąków.

Strąkowaty, Strąkowy, mający kształt strąka.

Strąkowiec, owad z gromady tęgopokrywych (fig.).

Strąkowy, podobny do strąka; wydający strąki, rośliny s-e = rząd roślin dwuliściennych.

Strefa, nm., każdy z pięciu wielkich pasów, na które podzielono powierzchnię kuli ziemskiej między jednym a drugim biegunem, różniących ś. między sobą niejednakowemi stosunkami oświetlenia i ogrzewania przez promienie słońca; część powierzchni wysokiej góry, różniąca ś. od części sąsiedniej swoją roślinnością; wogóle pas powierzchni ziemi a. morza, różniący ś. od sąsiednich zjawiskami atmosferyeznemi i klimatem; przen., to samo co regjon; wyższe s-y, arystokracja, rząd, dygnitarze, niższe s-y, lud.

Strefić, oznaczać strefami, smugami, paskować, pręgować, kreskować, strofować.

Strefić, robić trefnym, to jest nieczystym według przepisów religji żydowskiej, strefnić.

Strefisty, Strefiasty, mający po sobie strefy, smugi, pręgowany.

Strefowaćp. Strefić.

Strefowy, nm., odnoszący ś. do strefy; taryfa s-a na kolei = obliczanie ceny biletów kolejowych w ten sposób, że przy kupnie biletu na dalszą przestrzeń (w Rosji ponad 300 wiorst, w innych krajach mniej), dalsze części czyli strefy drogi kosztują coraz taniej.