piśmie słowa i myśli, opowiadać, opisywać na piśmie, donosić, komunikować na piśmie, notować na piśmie; tworzyć utwory literackie, być autorem czego; uczyć ś. p. = uczyć ś. kreślić litery; umieć p. = być piśmiennym; złotemby p. jego słowa = to, co mówi, jest bardzo ważne, cenne, dostojne; co było, a nie jest, nie pisze ś. w rejestr = o rzeczach minionych niema co, niewarto mówić; to nie przy mnie p-ne = to dla mnie za trudne do zrozumienia; szeroko jeszcze o tym Dawid p-ł = to jeszcze bardzo niepewne; źle, dobrze, jędrnie, żywo, barwnie p. = mieć styl zły, dobry, jędrny i t. p.; piszą mi... = w liście donoszą; w gazetach piszą = wydrukowano w gazetach; często do mnie pisuje = donosi mi często piśmiennie, koresponduje ze mną; pisz do mnie na Berdyczów! = daj mi spokój!, nie dbam o ciebie!, skończyliśmy z sobą rachunki!; jak cię widzą, tak cię piszą = sądzą po powierzchowności; niech mię ludzie, jak chcą, piszą = niech sądzą o mnie, jak chcą; on to p-ł = jego to charakter pisma a. jego styl; p. prozą a. wierszem = układać utwory wierszowane a. niewierszowane; p. ś., być pisanym: król pisze ś. przez ó; tytułować ś. na piśmie, wyrażać na piśmie swój tytuł: pisze ś. hrabią; oświadczać ś. komu z czym, upewniać kogo o czym (piszę ś. uniżonym sługą = formuła zakończenia listu); p. ś. za kim = być z kim jednego zdania; p. ś. na co = zgadzać ś. na co, zezwalać, wyrażać swą solidarność z czym, aprobować co: p. ś. na jakieś warunki, na czyjeś zdanie i t. p.
Pisanie, rzecz., od Pisać; to, co jest napisanego, pismo, list, odezwa; utwór literacki.
Pisanina, coś dużo a niepotrzebnie napisanego; nudne pisanie.
Pisanka, jaje wielkanocne malowane, kraszanka (fig.); wszelka ozdoba na świeżo potynkowanej ścianie, rylcem dokonana.
Pisany, wyrażony na piśmie: mowa p-a, t. j. wyrażanie myśli na piśmie, nie ustna; malowany, pstry; przeznaczony: co komu p-e, to go nie minie.
Pisarczyk, Pisarek, przepisywacz, kopista, pomocnik pisarza, gryzipiórek; mało zdolny pisarz, autor nędznych utworów.
Pisarka, forma ż. od Pisarz.
Pisarski, przym. od Pisarz; znaki p-e = znaki przestankowe; kurcz p. = kurcz w palcach, przeszkadzający do trzymania pióra i innych drobnych przedmiotów.
Pisarstwo, zajęcie, urząd pisarza; praca piśmiennicza, autorstwo.
Pisarz, ten, co pisze, przepisuje, przepisywacz, kopista, najniższy urzędnik w jakiejś kancelarji, w urzędzie, zajmujący się przepisywaniem, kancelista; p. w sądzie, w cyrkule, u rejenta; p. wojskowy = urzędnik w kancelarji pułkowej; p. prowentowy = zajmujący ś. w zarządzie majątkowym spisywaniem dochodu i rozchodu zboża, okowity, bydła i t. p., prowadzący księgi gospodarcze i dozorujący robotników w polu i na gumnie, ekonom; p. leśny, p. bartny i t. d.; p. u kupca = buchalter i korespondent; nazwa urzędów różnych w dawnej Polsce: p. sądowy = urzędnik przy sądach, zasiadający na sesjach z głosem doradczym, motywujący wyroki, poświadczający ich rzetelność, składający władzom raporty o ilości spraw i wpisów; p. ziemski
