Wiarogodność, właściwość, charakter tego, co zasługuje na wiarę, co jest prawdopodobne, prawdziwe, nie ulegające wątpliwości, autentyczność.
Wiarogodny, zasługujący na wiarę, prawdziwy, prawdopodobny, nie ulegający wątpliwości, autentyczny.
Wiarołomca, człowiek, który złamał zaprzysiężoną wiarę, odstępca, zdrajca, renegat.
Wiarołomnie, przysł., po zdradziecku, nie dotrzymując przyrzeczeń, łamiąc wiarę, słowo swoje.
Wiarołomność, Wiarołomstwo, złamanie wiary, niedotrzymanie przyrzeczeń, zdrada, odstępstwo.
Wiarołomny, który łamie lub złamał wiarę, zdradny, zdradziecki, odstępczy.
Wiarołomstwo — p. Wiarołomność.
Wiaropodobny, prawdopodobny.
Wiarować się, strzec ś., wystrzegać ś. czego, unikać czego.
Wiarus, dzielny, stary a dziarski żołnierz.
Wiata, szopa, na czterech słupach oparta, bez ścian.
Wiaterek, zdr. od Wiatr.
Wiatr, słabszy a. gwałtowniejszy ruch powietrza w kierunku poziomym; w. stateczny = wiejący przez cały rok z jednej strony; w, perjodyczny = zmieniający kierunek, stosownie do pór roku; w. elektryczny = wiejący od strony ostrego końca przewodnika, naładowanego elektrycznością; patrzeć, skąd w. wieje = iść za prądem chwili w celach karjery osobistej, schlebiać osobom wpływowym; iść, płynąć przeciw w-owi = sprzeciwiać ś silniejszym od siebie przeciwnościom; kręcić ś. z w-em = być niestałym, zmiennym; z w-em co poszło, uleciało = w niwecz ś. obróciło, zginęło, przepadło; wszystko poszło na cztery w-y = znikło bez śladu; paltocik, w-em podszyty = lekki; człowiek, w-em podszyty = lekkoduch, wietrznik; gadać na w. = bez celu, nie wywołując żadnego skutku; strzelać na w. = nie celując do niczego; puszczać co z w-em = marnować; szukać w-u w polu = rzeczy niepodobnej do znalezienia; gonić w-y w polu = uganiać ś. za czymś marnym; słowo w., pismo grunt = to, co napisane, jest jedynie ważne; kto w. sieje, zbiera burzę = awanturnik pada ofiarą własnych swoich czynów; przen., trzpiotowatość, niestatek, płochość, lekkomyślność; przen., rzecz marna, płocha, beztreściwa; węch u psa myśliwskiego; szczególna woń zwierzęcia, odór, przezeń wydawany, po którym pies może odszukiwać miejsce jego przebywania; w lm., w-y = gazy kiszkowe, wypuszczano przez otwór stolcowy.
Wiatraczek, mały wiatrak; zabawka dziecinna w kształcie wiatraka; obracająca ś. chorągiewka na dachu, wskazująca kierunek wiatru; w. elektryczny = przyrządzik w kształcie wiatraka, obracający ś- wskutek wyładowywania elektryczności (fig.); wentylator.
Wiatrak, młyn, którego wał obracają skrzydła (śmigi), poruszane wiatrem (fig.); wojować z w-mi = z urojeniami własnej wyobraźni, jak Don Kiszot.
Wiatrakowy, dotyczący wiatraka, należący do wiatraka.
Wiatrolotny, pędzący z szybkością wiatru.
Wiatrołom, drzewo złamane a. wywrócone wiatrem, wykrot.
