szczepienia; człowiek, mający naturę wilczą, chciwiec, zdzierca, grabieżca, gwałciciel, zbój; w lm., w-i, skóra z w-a, używana na futro, futro wilcze; w. workowaty = zwierzę ssące z rzędu torbaczy, z rodziny niełazów (fig.); w. wodny = szczupak; w. morski = sztokfisz; przyrząd żelazny a. kamienny, w kuchni a. kominku, na którym układa ś. drzewo do palenia; bryła żelaza, wyciekłego z tygla i stężałego; w. u świecy = część knota, paląca ś. z boku i topiąca świecę; nazwa nasion, czepiających ś. ubrań ludzkich i sierści zwierząt i w ten sposób roznoszonych po świecie; kłoda, w którą wpuszczają ręce a. nogi skazańca lub więźnia, dyby; patrzeć, jak w. = ponuro, groźnie; w. z w-mi = żyje = swój ze swoim przestaje; nosił w. razy kilka, ponieśli i w-a = krzywdziciel został wreszcie ukarany; miłują ś., jak w. i baran = jeden krzywdzi drugiego: uchodząc przed w-iem, trafił na niedźwiedzia = uchodząc niewielkiego niebezpieczeństwa, naraził ś. na groźniejsze; i liczone w. bierze = krzywdziciel nie pyta niczego, złodziej wszystko porywa; natura w-a ciągnie do lasu = usposobienie wrodzone zawsze odzywa ś. u człowieka; trudno w-iem orać = niepodobna człowieka, przyzwyczajonego do dzikiej swobody, skłonić do spokojnej, systematycznej pracy; przez posły w. nie tyje = najlepiej samemu wszystko załatwiać, bez pośredników; o w-u mowa, a w. tu = mówi ś. o osobie, przychodzącej niespodziewanie w chwili, gdy o niej mówią; nie wywołuj w-a z lasu = nie wywołuj zła, mówiąc o nim; i w. syty, i owca cała = mówi ś. o pogodzeniu sprzecznych życzeń i dążeń; gadać, jak o w-u żelaznym = bredzić, bajać o rzeczy nieprawdopodobnej; człowiek człowiekowi w-iem = mówi ś. o wzajemnej nienawiści między ludźmi; w. w owczej skórze = obłudny zdzierca, krzywdziciel; trudno z w-a uczynić barana = trudno człowieka o złych instynktach uczynić dobrym; głód wyciąga w-a z lasu = potrzeba jest bodźcem czynów zuchwałych; stary w. morski = doświadczony marynarz.
Wilkierz, Wielkierz, nm., uchwała magistratu w miastach będących na prawie magdeburskim.
Wilkołak, Wilkołek, w wierzeniach przesądnych ludu człowiek, przemieniony w konia, w wilka; człowiek okrutny, grabieżca, łotr; roślina — p. Widłak.
Wilkołakowy, Wilkołkowy, dotyczący wilkołaka.
Wilkom, nm., puhar, będący własnością członków cechu, służący do picia zdrowia członka nowoprzyjętego na biesiadzie, przez niego wyprawionej.
Wilkopies, dawna nazwa pewnego gatunku wilka.
Wilkowaty, podobny do wilka, mający sierść podobną, jak u wilka, wilcząty; okrutny, żarłoczny, krzywdzicielski.
Wilkownia — p. Wilczydół.
Willa, łć., domek letni, wiejski pałacyk w okolicach miasta, letnie mieszkanie.
Wilżeć, wilgotnieć.
Wilżyć, czynić wilgotnym, zwilżać.
Wilżyna, podkrzew z rzędu strąkowych, rodziny motylkowatych (fig.).
Wilżyniak motyl z rodziny rośliniaków z podrzędu miernikowców, grotnik.
