M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Wilczy

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne W – wykaz haseł
W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Wilczy, należący do wilka, odnoszący ś. do niego, pochodzący z wilka; właściwy wilkom, taki, jak u wilka; w. dół = samołówka na wilki, jama na wilki, wilkownia; rodzaj obrony, fortyfikacji ziemnej w kształcie jamy lejkowatej z utkwionym w środku kołkiem ostrym (fig.); w. słup = samołówka na wilki w kształcie słupa dębowego, zakopanego pionowo, ze szparą w podłuż, w której więźnie łapa wilka; pokazać komu w. ząb = ostro mu odpowiedzieć, zagrozić mu; w. syn = człowiek śmiały, zuchwały; w-a mina = zbójecka, dzika; w-e oczy = wzrok pożądliwy, chciwy; w. zamysł = zdradziecki, podstępny; w-e gniazdo = miejsce zamieszkania zbójców; ma szczęście w-e = bezprawia uchodzą mu bezkarnie; w-e prawo = przemoc, gwałt; w. głód, apetyt = nienasycony; w-a pokora = udana, obłudna; w. chód = cichy, podkradający ś., po w-mu, przysł., jak wilk, zgodnie z naturą wilka; w-a jagoda — p. Wilczajagoda; w-e łyko — p. Wilczełyko; w. pieprz — p. Wilczypieprz.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.