Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/391

lepiej, korzystniej przedstawiało ś. ludziom; oszkalować, skrytykować, wyszydzić w sposób zjadliwy; w. szklankę, kieliszek = wypić duszkiem; w. ś., przeistoczyć ś., przeinaczyć ś.

 Wyniebieć, stać ś. tak pięknym, jak niebo, stać ś. niebiańskim.

 Wynieść — p. nied. Wynosić.

 Wynieśmiertelnić, stać ś. nieśmiertelnym.

 Wynijść — p. Wyjść.

 Wynik, źródło, ponik, początek, wszczątek; to, co skąd pochodzi, jako skutek, następstwo, rezultat czego; w logice: nowa myśl, którą wyciągamy z dwu przesłanek sylogizmu, wniosek.

 Wynikać, dok. Wyniknąć; brać początek gdzie, mieć swe źródło w czym, pochodzić skąd; pochodzić, wypadać, wypływać skąd, jako wniosek, iść za czym, być rezultatem czego.

 Wynikłość, skutek, następstwo, wypadek, rezultat.

 Wynikły, który wynikł z czego.

 Wyniknąć — p. nied. Wynikać.

 Wyniosłość, własność tego, co jest wysokie, rzecz, wynosząca ś. nad przedmioty otaczające, góra, pagórek; przen., górność, szczytność, wyższość duchowa i moralna, szlachetność umysłu, wielkoduszność; zbyt wielkie mniemanie o sobie, duma, pycha, wysokie o sobie rozumienie.

 Wyniosły, wysoki, górujący nad otaczającemi przedmiotami, wydatny; przen., szczytny, górny, podniosły, wzniosły, szlachetny, wielkoduszny, wspaniałomyślny.

 Wyniośle, przysł., wysoko, górnie, szczytnie, wzniośle; dumnie, pysznie, z góry, hardo, lekceważąco dla innych.

 Wyniszczać, dok. Wyniszczyć; gubić, wygubiać do ostatka, wytępiać, wygładzać; w niwecz obracać, niweczyć, doprowadzać do ruiny, niszczyć zupełnie, tak iż śladu nie zostanie; czynić nędznym, mizernym, wynędzać, wynędzniać, wycieńczać; w. ś., być wyniszczanym, niszczeć zupełnie, w niwecz ś. obracać; tracić zdrowie, majątek; wytępiać ś. nawzajem; nędznym ś. stawać, nędznieć.

 Wyniszczeć — p. Wyniszczać ś.

 Wyniszczenie, ruina, pustkar zniszczenie, zbiedzenie, poniżenie, upokorzenie, upośledzenie.

 Wyniszczony, którego wyniszczono; spustoszony, wynędzniały, który stracił zdrowie, siły, skutkiem choroby, rozpusty.

 Wyniszczyciel, człowiek, który co wyniszcza a. wyniszczył.

 Wyniszczyć — p. nied. Wyniszczać.

 Wynitować, połączyć, zbić nitami; wydobyć, zepsuwszy nitowanie.

 Wynocować się, wyspać ś., wypocząć na noclegu.

 Wynosiciel, człowiek, który kogo a. co wynosi a. wyniósł.

 Wynosić, dok. Wynieść; nieść ze środka, z wewnątrz, na zewnątrz; w. kogo, podnosić, wyprowadzać, wznosić w górę; przen., podnosić na wyższy stopień, dawać wyższe stanowisko społeczne, podnosić do wyższego znaczenia; przen., wychwalać, wysławiać, uwielbiać; dawać pewną sumę w rezultacie, jako wynik pewnych działań arytmetycznych; kosztować pewną sumę pieniędzy, pewną sumę dochodu it.p.; w. umarłego = eksportować z domu a. z kościoła na cmentarz; w. wszystko z domu, ze szkoły = rozgłaszać, co ś. dzieje w domu, w szkole; przez trzy dni nie wyniosłem nogi z domu = nie ruszyłem ś. krokiem; kijem wynoszą, gdzie kogo nie proszą = wypędzają; w. kogo pod niebiosa = wychwalać z zapałem, nadmiernie; w. ś., wychodzić poza obręb cze-