Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/403

sażenie go w różne potrzeby, w pieniądze, kiedy zaczyna gospodarstwo samodzielne.

 Wyprawca, człowiek, który co udoskonala pracą, wypracowuje.

 Wyprawiać, dok. Wyprawić; wysyłać, ekspedjować; urządzać coś swoim kosztem, sprawiać, organizować: w. bal, ucztę; wysyłając kogo dokąd, zaopatrywać go we wszystko potrzebne na drogę; dawać wyprawę, wyposażać: w. córkę, syna; pracą nadawać pewne przymioty czemu, czyniąc przydatniejszym do użytku: w. skóry = garbować je; w. sukno, płótno = czynić dychtownym; w. ścianę = tynkować; w. konia = ćwiczyć, ujeżdżać go; w. kogo na tamten świat = uśmiercać; dziwne rzeczy wyrabiać, dokazywać: co ty w-asz!; w. ś., być wyprawianym; wybierać ś. w drogę, przygotowywać ś. do podróży, wyruszać, wyjeżdżać.

 Wyprawiciel, człowiek, który co wyprawia.

 Wyprawić — p. nied. Wyprawiać.

 Wyprawnie, przysł., wprawnie, biegle, starannie, umiejętnie.

 Wyprawny, ulepszony, udoskonalony pracą: skóra w-a = garbowana, rola w-a = uprawna, mur w. = tynkowany; biegły, zręczny, zwinny, wprawny, sprawny, umiejętny: w-a gęba, w. język, w-e usta = człowiek wymowny, którego nie można przegadać; służący do drogi, podróżny; wyprawiony, wysłany dokąd, należący do jakiej wyprawy; należący do wyprawy, danej córce a. synowi.

 Wyprawować, uzyskać coś prawowaniem ś.; wyprocesować, w. ś., wiele czasu poświęcić prawowaniu ś., naprocesować ś.

 Wyprawowy, dany w wyprawie córce a. synowi.

 Wyprażać, dok. Wyprażyć; prażąc wydobywać, otrzymywać co z czego, wysmażać; w. kogo skąd = biciem, strzelaniem, wypędzać, wykurzać.

 Wyprażyć — p. nied. Wyprażać.

 Wyprężać, dok. Wyprężyć; czynić natężonym, sztywnym, wytężać, naprężać, wyprostowywać sztywno; w. ś., wyprostowywać ś. z natężeniem, naprężać ś., wytężać ś., wyciągać ś.

 Wyprężyć — p. nied., Wyprężać.

 Wypromieniać, dok. Wypromienić; wydawać z siebie promienie, światłe; w. ś., wydawać z siebie światło nakształt promieni; wychodzić z czego promieniami a. w kształcie promieni; błyszczeć cnotami, zaletami.

 Wypromować, protegując, popierając, wypromowując wynieść na wyższe stanowisko, wyforytować: w. ś., staraniem, pracą, zabiegami, wznieść ś. wyżej.

 Wyprorokować, wywróżyć, przepowiedzieć; w. ś., wypowiedzieć sposobem proroczym.

 Wyprosiciel, człowiek, który u kogo co wyprasza; który kogo wyprasza.

 Wyprosić — p. nied. Wypraszać.

 Wyprostny, wyprostowujący; mięsień w.

 Wyprostować — p. nied. Wyprostowywać.

 Wyprostowywać, dok. Wyprostować; rzecz krzywą czynić prostą, prostować co; w. ś., wyciągać ś., ustawiać ś., stawać prosto; będąc przedtem krzywym, prostym ś. stawać, w. obyczaje, zdrożności = poprawiać.

 Wyproście — p. Wyprostować.

 Wyprowadzać, dok. Wyprowadzić; prowadzić kogo, co, poza obręb czego, wywodzić; w. co z czego = tworzyć, kształtować, formować; prowadząc od pewnego punktu, kreślić, wznosić, budować, kopać i t. p.; przenosić czyjeś ruchomości, przeprowadzać