Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/433

sie trąb; rozgadywać, roznosić wiadomość jaką, rozpowiadać jaką tajemnicę.

 Wytrącać, dok. Wytrącić; trącając, wybijać, wypychać, wyrzucać, sprawiać, że coś wyskoczy, wypadnie; w. co, odejmować przy rachunku od ogólnej sumy, potrącać na czyjąś korzyść a. niekorzyść; nie wypłacać całej należności, urywać z niej część; trąciwszy o co, łamać, sprawiać, że ś. wywichnie: w. staw u ręki, u nogi; wydzierać, wyrywać, sprawiać, że wypadnie z ręki; sprawiać, że coś wyjdzie z równowagi, przechyli ś., obali ś.; przen., w. z równowagi ducha a. umysłu = pozbawiać spokoju wewnętrznego, wyprowadzać z cierpliwości, powodować wybuch gniewu i t. p.; w. ś., być wytrącanym.

 Wytrącić — p. nied. Wytrącać.

 Wytrelować, trelując, wyśpiewać, odśpiewać.

 Wytrepanować, wyciąć trepanem kawałek kości z czaszki.

 Wytreskotać, wypałaszować, wykrzyczyć, wywrzeszczeć.

 Wytresować, ułożyć do czego: przyuczyć, wyuczyć, wykształcić, przyzwyczaić.

 Wytresowany, wyuczony czego, przyuczony do czego.

 Wytretować, wytratować.

 Wytrębywać — p. Wytrąbywać.

 Wytroczać, Wytraczać, dok. Wytroczyć; uwalniać z troków, wyzwalać z więzów, z niewoli.

 Wytrokować, wyciągać, rozciągać, rozstawiać: w. sieci; dobrze upakować.

 Wytropiać, dok. Wytropić; znaleźć ślad, odszukać, dojść czegoś ukrytego, utajonego, wpaść na trop.

 Wytruć, trucizną wygubić, wytracić pewną liczbę zwierząt a. ludzi.

 Wytrupieszeć, wygnić, wypróchnieć wewnątrz.

 Wytrwać, przeżyć cierpliwie pewien okres czasu, przetrwać; nie dać ś. unieść jakiejś osobnej namiętności, oprzeć ś. jej; pozostać na swoim stanowisku, przy swoim zamiarze, przy swojej pracy, pomimo wszeikich przeszkód i przeciwności, nie ustawać w przedsięwzięciu; w. co, mężnie znieść trudy, cierpienia, wycierpieć do końca cierpliwie; znieść przez cierpliwość, ścierpieć.

 Wytrwale, przysł., z wytrwałością, stale, nie zrażając ś. niczym.

 Wytrwałość, zdolność cierpliwego znoszenia wszelkich cierpień i wszelkich przeciwieństw, przezwyciężania ich cierpliwością i stałością charakteru.

 Wytrwały, cierpliwie znoszący cierpienia, stały w swoich przekonaniach, czynnościach, pomimo przeszkód, wytrzymały, nie dający ś. odwieść od swych zamiarów i przedsięwzięć mimo przeciwieństw.

 Wytrwanie, przetrwanie do końca, wytrzymanie, zniesienie cierpliwe; wytrwałość.

 Wytrwonić, zmarnować rozrzutnością, roztrwonić, strwonić.

 Wytrybować, wyczyścić, zrobić czystym przez wyłączenie nieczystości; w. roślinę = sztucznemi środkami przyśpieszyć jej wzrost; w. ś., pozbyć ś. części zanieczyszczających.

 Wytrych, narzędzie do odmykania bez klucza zamków.

 Wytrykus, Wytrykusz, dozorca rzeczy kościelnych; zakrystjan.

 Wytrysk, uderzenie płynu w górę lub w bok; płyn, bijący w górę z ziemi, a. sztucznie wyciskany, wylewający ś.

 Wytryskać, tryksając, wybić; w. ś., odbyć walkę, bijąc ś. rogami; wyszturchać ś. wzajem.

 Wytryskiwać, Wytryskać, dok.