Wytrącać,
dok. Wytrącić; trącając, wybijać, wypychać, wyrzucać, sprawiać, że coś wyskoczy, wypadnie;
w. co, odejmować przy rachunku od ogólnej sumy, potrącać na czyjąś korzyść a. niekorzyść; nie wypłacać całej należności, urywać z niej część; trąciwszy o co, łamać, sprawiać, że ś. wywichnie:
w. staw u ręki, u nogi; wydzierać, wyrywać, sprawiać, że wypadnie z ręki; sprawiać, że coś wyjdzie z równowagi, przechyli ś., obali ś.;
przen.,
w. z równowagi ducha a. umysłu = pozbawiać spokoju wewnętrznego, wyprowadzać z cierpliwości, powodować wybuch gniewu i t. p.;
w. ś., być wytrącanym.
Strona w Wikisłowniku
