Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/436

 Wytyczny (-ego), w dawnym wojsku polskim żołnierz, postawiony przed kolumną, aby ta mogła kierować ś. w marszu, miał zwykle u karabina znaczek kolorowy.

 Wytyk — p. Wytycz.

 Wytykać, dok. Wytknąć; wysuwać, wystawiać, wysadzać skąd, na zewnątrz czego, czynić, aby co sterczało; wysyłać kogo naprzód, narażając go na niebezpieczeństwo; wytrącać, wybijać, sprawiać, że wyskoczy z miejsca; pokazywać palcem, jawnie okazywać: w. palcem = wskazywać z szyderstwem, z urąganiem, z wyrzutem, z naganą; ukazując, wydzielać, wyznaczać, wybierać, wyłączać: w. dziesięcinę; tykami oznaczać granice czego, oznaczać za pomocą kołków, wbitych w ziemię; wyjmować coś wetkniętego, odtykać; w. komu, wady, błędy = wskazywać z naganą; w. komu drogę= w skazywać, jak ma postępować; w. ś., być wytykanym; wysuwać ś., wystawać, wysterkać skąd; w. ś., pokazywać siebie nawzajem palcami; wykazywać wzajemnie sobie swoje błędy, usterki, wady i t. p.

 Wytykać, dok. Wytkać; wyrabiać, wytwarzać na warsztacie tkackim, wyobrażać jakieś wzory na tkaninie za pomocą roboty tkackiej; wypotrzebowywać, zużywać na tkanie; w. czym, wypychać, napychać.

 Wytynkować, ściany pokryć tynkiem; w. twarz = pokryć ją bielidłem, różem.

 Wyuczać, dok. Wyuczyć; nauczać czego, rozwijać zdolność do czego, ćwiczyć w czym; w. ś., być wyuczanym, uczyć ś. czego, przywykać do czego, wdrażać ś. w co.

 Wyuczyć — p. nied. Wyuczać.

 Wyuzdać, wyzwolić z uzdy; przen., rozpuścić, rozpasać; w. ś., przen., puścić ś. na co, pozwolić sobie na co; rozpasać ś., rozpuścić ś. bez umiarkowania.

 Wyuzdanie, wyzwolenie z uzdy; rozpasanie, rozpusta; przysł., rozpustnie, swawolnie, niepohamowanie.

 Wyuzdany, z uzdy wyzwolony; rozpuszczony, rozpasany, rozpustny; dochodzący do ostateczności w złym, zuchwały, niepohamowany.

 Wywabiać, dok. Wywabić; wabiąc, wywoływać, wyciągać, skłaniać do wyjścia skąd; wyprowadzać, wabiąc; w. plamę = usuwać ją, wyciągając, rozkładając chemicznie to, co plamiło.

 Wywabić — p. nied. Wywabiać.

 Wywadzać — p. Wywodzić i Wywieść.

 Wywodzić co na kim, uzyskać, wymóc wadzeniem ś., kłótnią; w. ś., wykłócić ś. z kim aż do zmęczenia.

 Wywaga, wyważanie; coś wyważonego.

 Wywalać, dok. Wywalić; wyrzucać, wytaczać na zewnątrz czego; waląc, obalając, przewracając, wydostawać, wydobywać, wyruszać z miejsca; wytykać, wystawiać, wypinać: w. język, brzuch; w. oczy = wytrzeszczać; w. ś., waląc ś., wypadać skąd; hurmem, gromadą wybiegać, wychodzić skąd.

 Wywalczać, dok. Wywalczyć; otrzymywać, osiągać co przez walkę, zdobywać.

 Wywalić — p. nied. Wywalać.

 Wywaliny (-in), złomy wywalone.

 Wywałaszyć, uczynić wałachem, wytrzebić, wykastrować.

 Wywałęsać się, nawałęsać ś. do syta.

 Wywałkować, wyrównać za pomocą wałka, wygładzić; wybić, obić porządnie.

 Wywaporować, wypuścić wyziewy, parę; wyparować, ulotnić ś.

 Wywar, wywarzanie, wygotowywanie czego; to, co ś. wywa-