czyzna handlujący starzyzną, t. j. starem odzieniem, staremi sprzętami i t. p.
Tandem, ang., dwukołowy powozik, zaprzężony w dwa, jeden za drugim biegnące konie; dwu lub trzykołowy welocyped z siedzeniami dla dwuch, jedna za drugą siedzących osób (fig.).
Tandem, łć. — przysł., nakoniec, przecie, nareszcie; tedy = a więc, a zatem.
Tandeta, wł., wyrób rzemieślniczy, niestarannie, niedokładnie i z lichego materiału wykonany; starzyzna i handel starzyzną; miejsce, gdzie sprzedają i kupują rzeczy stare, używane: wynosić co na t-ę, kupić co na tandecie; wywieszać co na t-ę = wystawiać na pośmiewisko publiczne, na wzgardę.
Tandetnik — p. Tandeciarz.
Tandetny, fr., wykonany ladajako i lichy w gatunku.
Tanecznica, Tańcowniczka, nm., kobieta tańcząca, tancerka, baletnica; kobieta a. stworzenie o zwinnych ruchach; owad skrzydlaty z rzędu dwuskrzydłych, muchowatych.
Tanecznik — p. Tancerz.
Taneczny, nm., dotyczący tańca, odpowiedni do tańca, właściwy tańcowi, podług którego można tańczyć: muzyka t-a; grajek t. = przygrywający do tańca; szkoła t-a = gdzie ś. uczą tańczyć.
Tanek, nm., zdr. od Taniec.
Tanga, port., zbiornik wody, basen, cysterna.
Tangens, łć., w mat — p. Styczna.
Tangent, łć., sztyfeik, młoteczek, kołeczek, wychwyt przy instrumentach strunowych, zegarach samogrających i t. p.; t. busola = przyrząd, w którym zbaczanie igły magnesowej wskazuje siłę słabych prądów galwanicznych.
Tanginina, łć., substancja trująca z wyciśniętych migdałów.
Tango, port., rodzaj tańca o ruchach lubieżnych.
Tani, st. w. Tańszy; taki, którego można nabyć za małe pieniądze, niedrogi, niedrogocenny, niecenny; lekceważony, za nic miany, bagatelny; t. dowcip = niewybredny, niewymyślny; t-e życie = na które niewiele wydaje ś. pieniędzy; t-go sumienia = nie zważającego na zasady uczciwości; za t-e pieniądze psy mięso jedzą = tani towar zawsze jest lichy; będzie on tańszy = spuści z tonu, będzie mniej hardy.
Taniec, nm., posuwanie ś. a. obracanie ś. w kółko podług taktu muzyki, wolniejsze lub szybsze, jednej osoby lub dwojga: mężczyzny i kobiety, trzymających się z sobą, podług pewnych ułożonych kroków i figur, stosownie do rodzaju tańca: polki, mazura, walca, oberka, kontredansa i t. d.; muzyka służąca do jakiego tańca; t. solowy = gdy jedna osoba sama tańczy; t. zbiorowy, towarzyski = gdy wiele osób razem tańczy; t. sceniczny — p. Balet; iść w t. = tańczyć, rozpocząć bitwę; prosić do t-ca = ażeby tańczono; t. marsowy = bitwa, walka: t. tatarski = pewien sposób potykania ś. Tatarów szykiem półkolistym nakształt tańca; ni do t-ca, ni do różańca = do niczego; t. św. Wita = rodzaj choroby nerwowej — p. Pląsawica.
Tanieć, stawać ś. tańszym, spadać z ceny; spuszczać z tonu, stawać ś mniej hardym, pokornieć; tracić na powadze, na szacunku, na znaczeniu.
Tanina, fr., garbnik, wyciągnięty z galasu czyli dębianki, lekki, drobnokrystaliczny proszek
