rakter; z. ś., być zdzieranym; o obuwiu, o odzieniu: niszczyć ś., drzeć ś.; tracić zdrowie, siły, wyniszczać ś.; wymawiać ś., wykręcać ś. od czego; wzbraniać ś., wzdragać ś.
Zdzierca, człowiek, który zdziera kogo, wydzieracz, wyzyskiwacz, łupieżcą, grabiciel.
Zdzierczy, Zdziarski, dotyczący zdzierstwa, właściwy zdziercy.
Zdziergać, Zdzierzgać, dok. Zdziergnąć, Zdzierzgnąć; ściągając sznurek, zaciągać, zamykać, zawierać; wykonać robotę dziergania.
Zdzierstwo, zdzieranie, łupiestwo, wydzierstwo, wyzysk.
Zdzierżeć — p. Zdzierżyć.
Zdzierżyciel, człowiek, który co zdzierżył.
Zdzierżyć, Zdzierżeć, dotrzymać, dochować słowa; wytrzymać co, podołać czemu; z. ś., wstrzymać ś.
Zdziesiątkować, o dziesiątą część umniejszyć; ukarać co dziesiątego; z. ś., być zdziesiątkowanym.
Zdziewać, dok. Zdziać; zdejmować, ściągać z kogo a. z siebie odzienie, rozbierać, rozdziewać.
Zdziewosiębić, Zdziewosląbić, zeswatać.
Zdziobać, skłóć dziobem; zażyć, nacieszyć ś.; bodaj cię kurek z-ał! = niech cię licho porwie!
Zdziurawić (się), podziurawić (ś.).
Zdziurawieć, stać ś. dziurawym, dostać dziur.
Zdziwaczeć, stać ś. dziwacznym.
Zdziwaczyć, uczynić dziwacznym, wystrychnąć na dziwaka; z. ś., stać ś. dziwacznym, dziwakiem.
Zdziwić, wzbudzić podziw, zadziwić, zdumieć; z. ś., zadziwić ś., zdumieć ś.
Zdziwienie, rzecz. od Zdziwić; wrażenie osoby zdziwionej.
Zdziwiony, którego zdziwiono, przejęty podziwem.
Zdźwignąć, dźwignąć z miejsca, podźwignąć, z trudem poruszyć.
Zdżąć — p. nied. Zdżymać.
Zdżdżewnica, Zdżewnica, dżdżownica.
Zdżymać, dok. Zdżąć; ściskać, zgniatać, zżymać.
Ze, przyim. — p. Z; używa ś. przed wyrazami, zaczynającemi ś. od zbiegu spółgłosek, np. ze mną, ze wzniesienia i t. p.
Zebra, zwierzę ssące afrykańskie, z rzędu nieparzystokopytowych, spokrewnione z koniem, odznaczające ś. sierścią barwy jasno-żółtej w ciemne pręgi na całym ciele, nie wyłączając nóg (fig).
Zebrać — p. nied. Zbierać.
Zebranie, rzecz. od Zebrać; zbiór, zebranie, zgromadzenie pewnej ilości rzeczy; zgromadzenie ludzi dla wspólnej narady a. zabawy: z. towarzyskie = zabawa towarzyska, z. ogólne jakiegoś stowarzyszenia, z. jakiejś rady, komisji, komitetu i t. p.; z. treści = spis rzeczy, pomieszczony na początku a. na końcu dzieła; z. cyfr = dodanie ich w jedną całość.
Zebu, zwierzę przeżuwające z rodziny pochworogich, spokrewnione z bydłem domowym, z garbem na plecach i krótkiemi rogami, pochodzi z Bengalu (fig).
Zecbret, nm., deska, na której zecer ustawia złożone kolumny.
Zecer, nm., w druk., składacz, składający czcionki w wyrazy i układający je w wiersze i kolumny do druku.
Zecernia, nm., oddział, sala w drukarni, gdzie pracują zecerzy.
