Trawożerny, Trawojedny, żywiący ś. pokarmami roślinnemi.
Trawy, rodzina roślin jednoliściennych, plewowych, o źdźble wewnątrz próżnym, kolankowatym, liściach długich, pochwiastych, kwiatach w kłosach albo wiechach.
Trazonizm, łć., samochwalstwo.
Trąba, wł., instrument muzyczny, metalowy, dęty (fig.); wielka, gwałtowna wirowa burza na lądzie lub morzu, podnosząca w górę piasek lub wodę: t. wodna, t. powietrzna; przedłużenie nosa zwykle ruchome u niektórych zwierząt (słonia, słonia morskiego, mamuta, mastodonta) (fig.); tuba, rura; koryto; gmin., twarz, policzek; przen., niedołęga, głupi, dureń; w myśl., pysk psa charta; t-y anielskie = trąby sądu ostatecznego; t. jerychońska = głos przeraźliwy, zwiastujący zgubę; t. stentorejska = rura, przez którą można rozmawiać, tuba.
Trąbczasty, podobny z kształtu do trąbki.
Trąbeczka, mała trąbka.
Trąbiciel, człowiek, grający na trąbie, trębacz; człowiek, używający nadmiernie trunków, pijak.
Trąbić, dąć w trąbę, grać na trąbie; krzyczeć głośno, płakać głośno; nos głośno wycierać; rozgłaszać, roznosić jakie wiadomości; pić, zapijać ś.; w myśl., wyć.
Trąbik, ślimak grzebykoskrzelny, wązkojęzyczny, z rodziny rozkolców (f.).
Trąbikowaty, podobny do ślimaka trąbika.
Trąbiróg, człowiek, wciąż grający na trąbie.
Trąbka — p. Trąba; t. myśliwska, pocztarska; zwitek papieru w kształcie lejka; t. akustyczna cz. słuchowa = przyrząd w jednym końcu cieńszy, wkładany w ucho, w drugim szerszy (do mówienia weń), pozwalający głuchym częściowo słyszeć; rurka cienka przy pyszczku u owadów, służąca do wysysania soku z kwiatów (fig.); kanał, łączący jamę bębenkową ucha z jamą ustną (f.); t-i = święto, nowego roku u Żydów.
Trąbnik, fabrykant, rzemieślnik sporządzający trąby, trąbki; w techn.: gatunek rury do destylacji, do ochładzania; zwierzę ssące, z rzędu płetwonogich, z rodziny fok właściwych, słoń morski (fig.).
Trąboróg, ślimak grzebykoskrzelny, wstęgojęzyczny o skorupie wrzecionowatej (fig.).
Trąbosz, owad z rzędu dwuskrzydłych.
Trąbowaty, kształtom podobny do trąby.
Trąbowce cz. słonie, duże zwierzęta ssące, o nosie wydłużonym w chwytną trąbę, mające siekacze szczęki górnej długie i wystające na zewnątrz i palce zrośnięte.
Trącać, dok. Trącić; z lekka uderzając, szturchać, potrącać, poruszać; t. ś. o co = uderzyć ś.; t. ś. z kim = pijąc jakiś trunek, uderzać lekko swoją szklanką, kieliszkiem w szklankę, kieliszek
