Strona:Mikołaj Sęp Szarzyński-Poezje z pierwodruku 1601.djvu/026

Ta strona została uwierzytelniona.

Aniołów zastęp, nie mogę, choć żądam,
Aż go oglądam

W ziemi żywiących, kędy niepotrzebny
Język i usta do noty chwalebnej.
Tu niechaj mój głos, choć nierówny, idzie,
W twój trop, Dawidzie.

Królu szlachetny, poeto bezrówny,
Którego lutnia i głos balsamowny
Nie zginie z laty i nie chybia celu,
Sam jeden z wielu.

Bo Pana śpiewa, który niebo sprawił,
Dał światło gwiazdom i jedne zabawił[1]
Na miejscu, drugie jego wdało[2] chcenie
W rządne[3] błądzenie.

Ogniem wiatr przykrył, dzierżą ziemię wody,
Różnym naturom kazał użyć zgody,
Temiż zwierz, ptaki, ryby, drzewa z zioły
Trzyma żywioły.

Przedziwny wszędzie, ale barziej w sobie;
Sam sobie dosyć w szczęściu i w ozdobie;
Wżdy ku swej sławie dał w tym uwielbieniu
Miejsce stworzeniu.

Bowiem źwierciadła swej wiecznej mądrości
Na niebie stworzył, szczyre rozumności,
Ku sobie ciągnie nas, choć podłą ziemię,
Adama plemię.

Wieczna dobroci, przyczyno wszytkiego,
Życz[4] nam być wdzięcznym daru tak wielkiego;
Dałeś się poznać: daj niech serce pali,
Co rozum chwali.[5]



  1. Przypis własny Wikiźródeł zabawić — zatrzymać (opracowane na podstawie Słowniczka).
  2. Przypis własny Wikiźródeł wdać — wprawić (opracowane na podstawie Słowniczka).
  3. Przypis własny Wikiźródeł rządny — prawidłowy (opracowane na podstawie Słowniczka).
  4. Przypis własny Wikiźródeł życzyć = użyczyć (opracowane na podstawie Słowniczka).
  5. Przypis własny Wikiźródeł W wydaniu niniejszym brak ostatniej strofy. W pierwodruku:
    Trzykroć ßczęśliwy / ktory ćiebie Pánie
    Zna ſpraw ſwych końcem / y ma zákochánie
    Wßego bezżadne / tylko w twey wiecznośći /
    Doſkonałośći.