Wikiźródła

Strona:Mikołaj Sęp Szarzyński-Poezje z pierwodruku 1601.djvu/047

Ta strona została uwierzytelniona.

I zdumiewa sie Helikon[1] uczony,
Gdy lilijaną[2] ręką bijesz w strony.

Ozdobo ziemi! szczęśliwy, szczęśliwy,
Komu cię Pan Bóg naznaczył życzliwy;
Komu cię Hymen[3] słowy statecznymi
I pochodniami przyłączy wiecznymi.



XLII.
FRASZKA Z MARCYALISZA.

Piszą: król Agatokles, gdy swoim cześć sprawiał,
Miedzy złote naczynie zawsze glinę stawiał,
Tak mieszając ubóstwo z bogactwy hardymi;
A przyczynę powiadał tę przed gośćmi swymi:

„Ja, którego Bóg sławą i państwem ozdobił,
„Pomnię, iże mój ociec z gliny garnce robił”.
O, szczęśliwy, kto, stanu dostawszy wielkiego,
Pomni, czym był, i baczy moc szczęścia zmiennego.



XLII*.
FRASZKA[4].

Piszą: król Agatokles, gdy swojem cześć sprawiał,
Miedzy złotem naczyniem glinne kubki stawiał;
Iż tak mieszał ubóstwo z bogactwy hardemi,
Tę przyczynę powiadał przed[5] gośćmi swojemi:

„Ja, którym Sycyliją swą sławą[6] ozdobił,
„Pomnię, iże mój ociec z gliny garce robił”.

  1. ↑ Przypis własny Wikiźródeł Helikon — siedziba Muz; znajduje się tam m.in. źródło Hippokrene.
  2. ↑ Przypis własny Wikiźródeł lilijany — liliowy (opracowane na podstawie Słowniczka).
  3. ↑ Przypis własny Wikiźródeł Hymen — bóg małżeństwa, zaślubin. Uosobienie pieśni weselnej.
  4. ↑ Dopisek w rękopisie: „Nie fraszkać to, fortel — i dobry!”
  5. ↑ W rękopisie: pred.
  6. ↑ W rękopisie: sławe.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Mikołaj_Sęp_Szarzyński-Poezje_z_pierwodruku_1601.djvu/047&oldid=2969906”