i doskonale rozpulchniona bronami, oraz wolna od chwastów. Siać rzutem i rzędowo co 15—18 cm, lekko zawlec i przygnieść. Latem spulchniać i oczyszczać z chwastów, dopóki nie podrośnie. W lipcu i sierpniu następuje sprzęt; łodygi powinny zżółknąć, a ziarno zbrunatnieć. Można ścinać sierpem lub kosą, albo po prostu wyrywać, dosuszyć i omłócić. Nasienie wolno dosycha; należy je rozpostrzeć cienko i często szuflować. Plon wynosi 15, niekiedy 20 ctr z ha (Bieg.).
CENA: 100 kg nasienia anyżu (Fructus Anisi): 150—200 zł.
B. — Korzeń zwykle pojedynczy walcowaty, grubości małego palca, brudno-żółtawy, wewnątrz biały, wypełniony mlecznym sokiem. Łodyga delikatna, czasami lekko rozgałęziona, dorastająca do 25—40 cm wysokości, zależnie od gleby. Kwiatki drobne, białe, zebrane w gładkie baldaszki. Owoce podobne do anyżu, ale mniejsze, brunatne lub czarniawe. Liście nieparzysto-pierzaste, korzeniowe, złożone z 7—13 listków, są bezogonkowe, zaokrąglone na wierzchu i nierówno piłkowane, niekiedy nawet lekko wycinane. Czasami nie wydaje wcale liści korzeniowych, a łodygowe więcej klinowate i silniej wycinane.
Smak początkowo słodkawy, potem ostro-aromatyczny, piekący. Zapach mocny, niemiły, charakterystyczny, przypominający kozła.
ROŚNIE dziko na suchych trawiastych miejscach, na miedzach, przy drogach, po pagórkach, urwiskach i miejscach skalistych, w gajach, zaroślach, na suchych łąkach, niekiedy na pastwiskach.
UPRAWA. Biedrzeniec lubi glebę raczej suchą, nie świeżo nawiezioną, najlepiej lekko glinkowatą. Według J. Biegańskiego: „Polskie Zioła“ nr. 7 (1936 r.), str. 8, zaleca się w uprawie poło-
