naprzykład „mem” zamknięte oznacza sześćset lat.[1] Ale czas był przepowiedziany jasno, a postać pod figurą.
Wskutek tego, źli, biorąc przyrzeczone dobra za materjalne, błądzą mimo czasu przepowiedzianego jasno, zasię dobrzy nie błądzą. Zrozumienie bowiem przyrzeczonych słów zależy od serca które przyzywa to co miłuje; ale zrozumienie przyrzeczonego czasu nie zależy od serca. Tak więc, przepowiednia jasna czasu, a ciemna dóbr, może omylić jeno złych.
Albo żydzi albo chrześcijanie muszą być źli.
Żydzi odtrącają go, ale nie wszyscy: święci przyjmują go, a cieleśnicy nie. I nie tylko nie jest to przeciw jego chwale, ale to jest ostatni rys który jej dopełnia. Ponieważ racja, na której się wspierają, i jedyna która znajduje się we wszystkich ich Pismach, w Talmudzie i w rabinach, jest tylko ta, iż Chrystus nie ujarzmił narodów zbrojną ręką, gladium tuum, potentissime[2]. (Czy tylko to mają do powiedzenia? Jezus Chrystus zginął, powiadają; uległ; nie zwyciężył pogan siłą; nie dał nam ich łupów; nie daje bogactw. Czy tylko to mają do powiedzenia? W tem właśnie jest mi miły. Nie chciałbym takiego, jakiego oni sobie wyobrażają), widoczne jest, iż jedynie życie jego przeszkodziło im go uznać; i, przez ten opór, są świadkami nieposzlakowanymi, i, co więcej, przez to spełniają proroctwa.
Dzięki temu iż ów naród go nie przyjął, spełnił się ten oto dziw: proroctwa są to jedynie trwałe cudy jakie można uczynić, ale podlegają zaprzeczeniu.
Żydzi, zabijając go aby go nie przyjąć za Mesjasza, dali mu ostatnie znamię Mesjasza.
Upierając się nadal nie uznać go, stali się nieposzlakowanymi świadkami: zabijając go zaś i przecząc mu nadal, spełnili proroctwa (Iz., LX,, Ps, LXX).
- ↑ Por. fragm. 687 i 688.
- ↑ Ps. XLIV, 4.
