Bezcelowem byłoby Archimedesowi szczycić się księstwem w swoich księgach geometrycznych, mimo że je miał.
Bezcelowem byłoby naszemu Panu Jezusowi Chrystusowi, dla większego blasku w dziedzinie świętości, przyjść jako król; ale przyszedł z całym blaskiem swojej dziedziny!
Bardzo niedorzeczne jest gorszyć się niskością Jezusa Chrystusa, jak gdyby owa niskość była tego samego rzędu, co wielkość jaką objawił. Rozważajcie tę wielkość w jego życiu, w jego męce, w jego skromności, w jego śmierci, w jego doborze ludzi, w jego opuszczeniu przez nich, w jego tajemnem zmartwychwstaniu i w innych wszystkich rzeczach: okaże się wam tak wielką, że nie będziecie mieli przyczyny gorszyć się niskością której tam niema.
Ale istnieją ludzie, zdolni podziwiać jeno wielkości cielesne, tak jak gdyby nie było duchowych; inni znowuż podziwiają jedynie duchowe, jak gdyby nie istniały inne, nieskończenie wyższe, w Mądrości.
Wszystkie ciała, strop niebieski, gwiazdy, ziemia i jej królestwa, nie są warte najmniejszego z duchów; on bowiem zna to wszystko, i siebie; a ciała, nic.
Wszystkie ciała razem, i wszystkie duchy razem, i wszystkie ich twory, nie są warte najmniejszego drgnienia Miłości: jest bowiem z dziedziny nieskończenie wyższej.
Z wszystkich ciał razem nie możnaby wydobyć najmniejszej myśli: to jest niemożliwe, i z innej dziedziny. Ze wszystkich ciał i duchów, nie możnaby wydobyć drgnienia prawdziwej Miłości: to jest niemożliwe, i z innej dziedziny, nadprzyrodzonej.
Dlaczego Chrystus nie przyszedł w sposób widoczny, zamiast czerpać swój dowód z poprzedzających proroctw?
Dlaczego dał się przepowiedzieć w obrazach?[1]
Gdyby Chrystus przyszedł jedynie aby uświęcać, całe Pismo i wszystkie rzeczy zmierzałyby do tego, i bardzo by-
- ↑ Por. fragm. 570 i 571.
