Rimicius: D (195) De love, [H 153 Ζεὺς ϰαὶ ὄφις; 153b Ἄλλως]. — FE (81) O Jupitrze, pogańskim bogu.
Małpa dwoje dzieci rodzi,
Więc jednego nienawidzi,
A drugie barzo miłuje,
Zawżdy je w ręku piastuje.
Więc ono, które nosiła, 5
Leżąc, w nocy udusiła,
A o które nic nie dbała,
Potym za namilsze miała.
Kogo szczeście barzo głaszcze,
Na ostatek go zatroszcze; 10
Roztropny szcześciu nie wierzy,
Swą się zawżdy piędzią mierzy.
Rimicius: D (195) De simia. [H 366 Πιϑήϰου παῖδες]. —
FE (47) O małpie z dziećmi. — EW 45 O małpie i jej dzieciach. — Niemcewicz III, 17 Małpa i jej dzieci.
Pchła na człowieka wskoczyła
A w ramię go ukąsiła;
Uhpiwszy ją, chciał zabić,
Ona się mu jęła modlić:
„Proszę, daj mi odpuszczenie! 5
„Wszak wiesz moje przyrodzenie:
„Natomui się urodziła,
„Iżebych krwią żywa była.
„Wielkiej ci szkody nie dzialam.
„Boć też wielkiej siły nie mam; 10
