Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/522

Ta strona została przepisana.


„A jeśli nie jestem w błędzie,
„Pewnie i głos śliczny będzie“.
Więc kruk w kantaty. Skoro pysk rozdziawił,
Ser wypadł, lis go porwał i kruka zostawił.

I. Krasicki.
12. Lis i kruk.

Usiadł na drzewie kruk z kawałkiem sera;
Postrzegł to lisek i wnet się przybiera
W minkę układną i w łagodnej mowie
Tak do kruka powie:
„Powabów wzorze,
„Piękności zbiorze,
„Ty, co wdziękami celujesz nad ptaki!
„O! gdybyś, panie, do piękności takiej
„Jeszcze śpiewać umiał,
„Wszystkichbyś zdumiał!“
Kruk, pochwałą napuszony,
Chciał pokazać dźwięczne tony,
I, gdy coś miał zaśpiewać, ser z dziobu wypada;
Lisek, co na to czekał, porywa i zjada.
Głodno, chłodna, gdzie prawda mieszka przy rozumie:
Dobrze temu, bogatym kto pochlebiać mnie.

A. Górecki.
VI. Bajka o lwicy i liszce.
1. Lepsza trocha dobrego, niż wiele złego.
Biernat z Lublina.