chcących się przekonać o talencie młodego nauczyciela. Na kapłana wyświęcony 26 Maja 1725 r., zupełnie poświęcił się missjom; przebiegł całą Francję. R. 1742 kardynał Fleury, w zamiarze ustanowienia zgromadzenia missyjnego dla Francji, wezwał Bridaine'a do Paryża. Śmierć kardynała przeszkodziła spełnieniu tej myśli. B. odprawił dwie missje w Paryżu z wielkiém powodzeniem. BenedyktXIV mianował go r. 1750 missjonarzem apostolskim. Cala Francja wielbiła popularnego mówcę: prosta i przekonywająca wymowa poruszała niedowiarków, grzesznicy drżeli i korzyli się na jego słowa, wojacy, co z uśmiechem szli na śmierć, słuchając Bridaina nie wstydzili się płakać jak dzieci; kazania podczas missji w Chalons nad Sekwanną r. 1745 pobudziły krzywdzicieli do powrócenia przeszło stu tysięcy franków nieprawnie posiadanych. Znany jest jego piękny iprowizowany wstęp do kazania, mianego u św. Sulpicjusza w Paryżu, w obec świetnego zebrania słuchaczy. Zachował go nam ks. Maury. Umiał B. zawładnąć uwagą i sercem zgromadzenia, najznakomitsi mówcy współcześni mówili o nim to, co kiedyś Bossuet mówił o Bourdaloue: „To nasz nauczyciel; my ledwie dotykamy serc, on je porywa odrazu.“ Zaproszony do Clermont, gdzie i Massillon często kazał, odprawił tam missję. Zaledwie ubłagano sławnego biskupa, by przemówił w obec missjonarza. „Trzeba, mówił ten ostatni, żeby Bridain'a słyszało całe Clermont, a chciałbym, by głos jego doszedł do kończyn Francji.“ B. miał głos silny, dźwięczny. W najobszerniejszych kościołach był zarówno od wszystkich słyszany. Wszędzie, gdzie głosił słowo Boże, ustanawiał tak zwane trybunały pokoju. Proboszcz, wraz z kilkoma missjonarzami i kilkoma parafjanami nieskażonych obyczajów, składali trybunał, do którego mieli się odnosić wszyscy i z uległością jego wyroki przyjmować. Praca i poświęcenie Bridaina były wielkie: budował nietylko wymowném słowem, ale przykładem czystego, świątobliwego życia. Um. 22 Grud. 1767 r. podczas missji w Roquemaure, która była 256-ą z kolei. O. Carron opisał życie Bridaina, które doczekało się kilku wydań w Anglji i Francji, ostatnie ukazało się 1831 r. Kazania jego, Sermons du p. Bridaine, I ed. 1823 w 5 t., 3 ed. Avignion i Paris 1827 i 1841 w 7 t., 4 ed. w Paryżu 1868 r. Pieśni, ułożone przez Bridaina, zebrano i ogłoszono p. t. Cantiques spirituels; miały 48 wydań. Cf. Maury, Essais sur l'eloqu. de la chaire. I.
Brixen (Brixina, Brixino, Brixinium, po włosku Bressanone), biskupstwo w Tyrolu, dawniej Sabiona, Saeben albo Seben (ob. Bawarja), będące kiedyś pod jurysdykcją patrjarchy akwilejskiego. S. Albuin bowiem przeniósł r. 992 czy 993 swoję stolicę biskupią i kości swego poprzednika Ingenuina, z Seben, do miejscowości o dwie mile ztamtąd odległej, leżącej przy zbiegu rzek Rienz i Eisack, nazwanej Prichsna (Pressena), a darowanej Zacharjaszowi biskupowi 901 r. Prichsna podniosła się wnet do znaczenia miasta, z nazwą Brixen. Djecezja Seben-Brixen należy od r. 798 do prowincji kościelnej salzburgskiej. Obecnie djecezja Brixen dzieli się na 12 dekanatów, z których 6 należy do Voralberga. Według ostatniego obliczenia, djecezja ta ma ludności 880,000 dusz. Oprócz kapituły katedralnej, djecezja Brixen miała dwie kolegiaty, jednę zwaną im Kreuzgange w Brixen fundowaną r. 1214, zniesioną r. 1808; drugą Innichen, w okolicach dawnego
