Ta strona została przepisana.
PIEŚŃ I.
Frytjof i Ingeborga.
Treść.
(Wychowanie Frytjofa i Ingeborgi u Hildinga. — Wzajemne przywiązanie wychowańców. — Ich lata i zabawy dziecinne. — Ich wiek młodzieńczy i marzenia o miłości. — Przestroga Hildinga. — Odpowiedź Frytjofa.)
W cichej zagrodzie niegdyś Hilding[1] stary
Dąbek i Różę troskliwie hodował;
Nikt na Północy tak uroczej pary,
Tak strojnej w zieleń, dotąd nie wychował.
Dąbek rósł bujnie: on kibicią śmiałą
W górę, jak włócznia rycerska, wyskoczył,
I, gwoli wiatrom, jak hełm okazałą
Koronę włosów powiewnych roztoczył.
Krzewiście Róża przy Dąbku się wije;
A chociaż zima niedawno przemknęła,
Jescze się wiosna, co w tej róży kryje,
W pączku krzewiny ze snu nie ocknęła.
Lecz wkrótce wicher nad ziemią przeleci —
Dąbek się mężnie do walki z nim złoży;
I słońce w niebie ogniściej zaświeci —
Rumiane usta wonny kwiat otworzy!
