palenia na ołtarzu Pańskim, według rozkazania króla Jozyasza.
17. I uczynili synowie Izraelscy, którzy się tam naleźli, Phase czasu onego i święto przaśników przez siedm dni.
18. Nie było Phase temu podobne w Izraelu ode dni Samuela proroka: ale ani żaden ze wszech królów Izraelskich nie uczynił Phase jako Jozyasz, kapłanom i Lewitom i wszystkiemu Judzie i Izraelowi, który się był nalazł, i mieszkającym w Jeruzalem.
19. Ośmnastego roku królestwa Jozyaszowego obchodzono to Phase.
20. Potem, gdy naprawił Jozyasz kościół, przyciągnął Nechao, król Egipski, na Charkamis nad Euphratesem, i wyciągnął przeciwko jemu Jozyasz.
21. Ale on posławszy do niego posły swe, rzekł: Co mnie i tobie jest, królu Judzki? nie przeciw tobie dziś ciągnę, ale walczę przeciwko innemu domowi, do którego mi Bóg co rychléj jechać kazał. Przestań czynić przeciw Bogu, który zemną Jest, by cię nie zabił.
22. Nie chciał Jozyasz wrócić się ale nagotował przeciw jemu bitwę, ani przestał na mowach Nechao z ust Bożych: ale ciągnął, aby się potkał na polu Mageddo. [1]
23. I tamże raniony od strzelców, rzekł służebnikom swoim: Wyprowadźcie mię z bitwy; bom jest bardzo ranion.
24. Którzy go przenieśli z woza na drugi wóz, który szedł za nim, po królewsku, i przywieźli go do Jeruzalem, umarł i pogrzebion w grobie ojców swoich: i płakał go wszystek lud Judzki i Jerozolimski.
25. A najwięcéj Jeremiasz, którego wszyscy śpiewacy i śpiewaczki aż po dzisiejszy dzień lamenty nad Jozyaszem powtarzają, i jakoby prawem weszło w Izraelu: Oto napisano w lamentacyach.
26. A ostatek mów Jozyaszowych i miłosierdzia jego, które są przykazane zakonem Pańskim,
27. Uczynki téż jego i przednie i ostateczne napisane są w księgach królów Judzkich i Izraelskich.
Wziął tedy lud ziemie Joachaza, syna Jozyaszowego, i postanowił królem miasto ojca jego w Jeruzalem.
2. Dwadzieścia i trzy lata było Joachazowi, gdy królować począł, a trzy miesiące królował w Jeruzalem.
3. A złożył go król Egipski, przyjechawszy do Jeruzalem, i założył winę na ziemię, sto talentów śrebra i talent złota.
4. I postanowił miasto niego królem Eljakima, brata jego, nad Judą i Jeruzalem: i odmienił imię jego Joakim, a samego Joachaza wziął z sobą i zawiódł do Egiptu.
5. Pięć a dwadzieścia lat miał Joakim, gdy królować począł, a jedenaście lat królował w Jeruzalem: i czynił złość przed Panem, Bogiem swoim.
6. Przeciwko temu wyciągnął Nabuchodonozor, król Chaldejski, a związawszy go łańcuchami, zawiódł do Babilonu.
7. Do którego przeniósł i naczynia domu Pańskiego i postawił je we zborze swoim.
8. A ostatek słów Joakim i obrzydłości jego, które czynił, i co się w nim nalazło, zamyka się w księgach królów Judzkich i Izraelskich. I królował miasto niego Joachin, syn jego.
9. W ośmi leciech był Joachin, gdy począł królować, a trzy miesiące i dziesięć dni królował w Jeruzalem: a czynił złe przed oczyma Pańskiemi.
10. A gdy rok wychodził, posłał król Nabuchodonozor, którzy go przywiedli do Babilonu, zabrawszy zaraz co najdroższe naczynia domu Pańskiego: a królem postanowił Sedecyasza, stryja jego, nad Juda i nad Jeruzalem. [2]
11. Dwadzieścia lat i rok było Sedecyaszowi, gdy królować począł, a jedenaście lat królował w Jeruzalem.
12. I czynił złość w oczach Pana, Boga swego, ani sięwstydził oblicza
