Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0537

Ta strona została uwierzytelniona.


7.Albowiem dasz go na błogosławieństwo na wieki wieków: rozweselisz go w radości obliczem twojem.

8.Bo król nadzieję ma w Panu: a w miłosierdziu Najwyższego nie będzie poruszony.

9.Niech znajdą rękę twoję wszyscy nieprzyjaciele twoi: prawica twa niech najdzie wszystkie, którzy cię w nienawiści mają.

10.Położysz je jako piec ognisty czasu twarzy twojéj: Pan w gniewie swoim zatrwoży je, i pożre je ogień.

11.Owoc ich z ziemie wygubisz: a nasienie ich z synów ludzkich.

12.Albowiem obrócili na cię złości: myślili rady, których utwierdzić nie mogli.

13.Albowiem obrócisz je w tył: w ostatkach twoich przygotujesz twarzy ich.

14.Podnieś się, Panie, w mocy twojéj: będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.


PSALM XXI.
U Żydów 22.
Ten Psalm mówi o męce i wskrzeszeniu Pana Chrystusa.

1.Na koniec, za przyjęcie poranne, Psalm Dawidowi.

2.Boże, Boże mój, wejrzyj na mię: czemuś mię opuścił? daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich. [1]

3.Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz: i w nocy, a nie ku głupstwu mnie.

4.A ty mieszkasz w świątnicy, chwało Izraelska!

5.W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi, nadzieję mieli, i wybawiłeś je.

6.Do ciebie wołali, i zbawieni są: w tobie nadzieję mieli, a nie są zawstydzeni.

7.A jam jest robak a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.

8.Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie: mówili usty i kiwali głową: [2]

9.Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie: niechaj zbawi, ponieważ chce go. [3]

10.Albowiem tyś jest, któryś mię wyciągnął z żywota, nadziejo moja od piersi matki mojéj.

11.Na cię porzucony jestem z żywota matki mojéj, tyś jest Bogiem moim.

12.Nie odstępuj odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest; bo niemasz, ktoby ratował.

13.Obtoczyli mię cielcy mnodzy, bycy tłuści oblegli mię.

14.Otworzyli na mię gębę swą, jako lew porywający i ryczący.

15.Wylanym jest jako woda: i rozsypały się wszystkie kości moje: stało się serce moje jako wosk topniejący w pośród żywota mego.

16.Wyschła jako skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: i obróciłeś mię w proch śmierci.

17.Albowiem obstąpili mię psi mnodzy: zbór złośników obiegł mię: przebodli ręce moje i nogi moje.

18.Policzyli wszystkie kości moje: a oni przypatrowali się i patrzyli na mię.

19.Rozdzielili sobie szaty moje: a o suknią moję los miotali. [4]

20.Ale ty, Panie, nie oddalaj odemnie wspomożenia twego: wejrzyj na obronę moję.

21.Wyrwij od miecza, Boże, duszę moję: a z ręki psiéj jedynaczkę moję.

22.Wybaw mię z paszczeki lwiéj: a od rogów jednorożcowych uniżenie moje.

23.Będę opowiadał imię twe braciéj mojéj: w pośród kościoła będę cię chwalił. [5]

24.Co się Pana boicie, chwalcie go: wszystko nasienie Jakóbowe wysławiajcie go: niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

25.Albowiem nie wzgardził, ani odrzucił prośby ubogiego: ani odwrócił oblicza swego odemnie: a gdym wołał do niego, wysłuchał mię.

26.U ciebie chwała moja w kościele wielkim: śluby moje oddam przed oczyma bojących się jego.

27.Będą jedli ubodzy, i najedzą się: i będą chwalić Pana, którzy go szukają: będą żyć serca ich na wieki wieków.

28.Wspomną i nawrócą się do

  1. Matth. 27, 46. Marc. 15, 34.
  2. Matth. 27, 39. Marc. 15, 29.
  3. Matth. 27, 43.
  4. Matth. 27, 35. Joan. 19, 23. 24.
  5. Żyd. 2, 12.