Panie: czas upodobania, Boże, w wielkości miłosierdzia twego: wysłuchaj mię w prawdzie zbawienia twego.
15. Wyrwij mię z błota, abych nie ulgnął: wybaw mię od tych, którzy mię nienawidzą, i z głębokości wód.
16. Niech mię nie zatapia nawałność wody: ani mię niech nie pożera głębokość: ani niech nie zawiera nademną studnia wierzchu swego.
17. Wysłuchaj mię, Panie; bo łaskawe jest miłosierdzie twoje: według mnóstwa litości twoich wejrzyj na mię.
18. A nie odwracaj oblicza twego od sługi swego; bom jest w utrapieniu: prędko wysłuchaj mię.
19. Przybliż się ku duszy mojéj, a wybaw ją: dla nieprzyjaciół moich wyrwij mię.
20. Ty znasz pohańbienie moje i zelżywość moję i wstyd mój: przed oczyma twemi są wszyscy, którzy mię trapią.
21. Urągania i nędze czekało serce moje: i czekałem, ktoby się społem smęcił; a nie było: i ktoby pocieszył; a nie znalazłem.
22. I dali żółć na pokarm mój: a w pragnieniu mojem napawali mię octem. [1]
23. Niechaj będzie stół ich przed nimi sidłem, i zapłaty, i na upadek. [2]
24. Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli: a grzbietu ich zawżdy nachylaj.
25. Wyléj na nie gniew twój: i zapalczywość gniewu twego niech je ogarnie.
26. Mieszkanie ich niech się stanie puste: a w przybytkach ich niechaj nie będzie, ktoby mieszkał.
27. Bo, któregoś ty zranił, prześladowali: a na boleści ran moich naddawali.
28. Przydajże nieprawość ku nieprawości ich: a niech nie wchodzą do sprawiedliwości twojéj.
29. Niechaj będą wymazani z ksiąg żywiących: a niech z sprawiedliwymi nie będą wspisani.
30. Jamci jest ubogi i zbolały: zbawienie twoje, Boże, wspomogło mię.
31. Będę chwalił imię Boże pieśnią, i wielbić go będę chwałą.
32. A przyjemniéj będzie Panu, niźli młode cielę, któremu rogi i kopyta podrastają.
33. Niech widzą ubodzy, a niech się weselą: szukajcie Boga, a będzie żyła dusza moja.
34. Albowiem Pan wysłuchał ubogich: a więźniami swymi nie wzgardził.
35. Niechaj go chwalą niebiosa, i ziemia: morze i wszystek płaz na nich.
36. Albowiem Bóg zbawi Syon: i będą zbudowane miasta Juda: i będą tam mieszkać, i dostaną jéj dziedzictwem.
37. I nasienie sług jego otrzymają: a którzy miłują imię jego, będą w niéj mieszkać.
1. Na koniec, Psalm Dawidowi, na pamiątkę, że go Bóg wybawił.
2. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu: Panie, pośpiesz się ku ratunku memu.
3. Niechaj będą zawstydzeni i pohańbieni, którzy szukają dusze mojéj.
4. Niech się obrócą nawstecz, a niech się zawstydzą, którzy mi chcą złego: niech się natychmiast obrócą wstydać się, którzy mi mówią: Ehéj! Ehéj!
5. Niech się weselą i radują w tobie wszyscy, którzy cię szukają, a niech zawżdy mówią: Niechaj uwielbion będzie Pan; którzy miłują zbawienie twoje.
6. A jam jest ubogi i żebrak, Boże, wspomóż mię: pomocnikiem moim, i wybawicielem jesteś ty moim: Panie, nie omieszkajże!
1. Psalm Dawidowi. Synów Jonadabowych, i pierwszych więźniów.
2. W tobiem, Panie, nadzieję miał, niech nie będę pohańbion na wieki: w sprawiedliwości twojéj wybaw mię, i wyrwij mię: nakłoń ku mnie ucha twego, a zbaw mię.
