5. Ty, oświecający dziwnie z gór wiekuistych.
6. Strwożyli się wszyscy głupiego serca: zasnęli snem swoim, a nic nie naleźli bogacze w rękach swoich.
7. Od fukania twego, Boże Jakób, drzemali ci, co wsiadli na konie.
8. Tyś jest straszliwy, a któż się sprzeciwi tobie? odtąd gniew twój.
9. Z nieba dałeś słyszeć sąd: ziemia zadrżała i zamilkła:
10. Gdy powstawał Bóg na sąd, aby wybawił wszystkie ciche ziemie.
11. Bo myśl człowiecza będzie wyznawała tobie, a ostatki myśli będąć święto święcić.
12. Śluby czyńcie a oddawajcie Panu, Bogu waszemu: wszyscy, którzy około niego, przynaszajcie dary Straszliwemu:
13. A temu, który odejmuje ducha książętom, strasznemu u królów ziemskich.
1. Na koniec, prze Idythuna, Psalm Asaphowi.
2. Głosem moim wołałem do Pana: głosem moim do Boga, i wysłuchał mię.
3. W dzień utrapienia mego szukałem Boga: rękami memi w nocy ku niemu, a nie jestem omylon: nie chciała się dać pocieszyć dusza moja.
4. Wspomniałem na Boga, i kochałem się: i rozmyślałem, i ustał duch mój.
5. Uprzedzały straże nocne oczy moje: trwożyłem się, a nie mówiłem.
6. Rozmyślałem dni starodawne, i roki wieczne miałem na pamięci.
7. I rozważałem w nocy w sercu mojem; i ćwiczyłem się, i umiatałem ducha mojego.
8. Izali na wieki Bóg odrzuci? czy nie przyda, aby jeszcze był łaskaw?
9. Czyli do końca odetnie miłosierdzie swoje od rodzaju aż do rodzaju? Czyli Bóg zapamięta zmiłować się?
10. Albo w gniewie swym zatrzyma litości swoje?
11. I rzekłem: Terazem począł; ta jest odmiana prawice Najwyższego.
12. Wspominałem na sprawy Pańskie; bo będę pamiętał na dziwy twoje od początku.
13. I będę rozmyślał o wszystkich sprawach twoich: i będę się ćwiczył w wynalazkach twoich.
14. Boże, w świątości droga twoja; któryż Bóg wielki, jako Bóg nasz?
15. Tyś jest Bóg, który dziwy czynisz: oznajmiłeś między narody moc twoję.
16. Odkupiłeś ramieniem twojem lud twój: syny Jakób i Józeph.
17. Ujrzały cię wody, Boże, ujrzały cię wody, i ulękły się: i wzruszyły się przepaści.
18. Wielkość szumu wód: obłoki głos wypuściły: ale i strzały twoje przechodzą: głos gromu twego na około.
19. Błyskawice twoje okrąg ziemie oświecały; wzruszyła się i zatrzęsła się ziemia.
20. Na morzu droga twoja, i ścieżki twoje na wodach wielkich: a śladów twoich znać nie będzie.
21. Prowadziłeś lud twój jako owce przez rękę Mojżesza i Aarona. [1]
1. Wyrozumienia Asaphowi.
Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego: nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
2. Otworzę w podobieństwach usta moje: będę powiadał gadki od początku.
3. Jako wielkieśmy rzeczy słyszeli i poznali: i ojcowie nasi powiadali nam.
4. Nie zataiły się przed syny ich w drugim narodzie, powiadając chwały Pańskie, i mocy jego i cuda jego, które czynił.
5. I wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon położył w Izraelu: jako wielkie rzeczy rozkazał ojcom naszym, aby je oznajmili synom swoim:
6. Aby wiedział rodzaj drugi: synowie, którzy się narodzą i powstaną, i będą je powiadać synom swoim.
