czynicie słowo jego na usłyszenie głosu mów jego.
21. Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego, słudzy jego, którzy czynicie wolą jego.
22. Błogosławcie Panu wszystkie uczynki jego, na wszelkiem miejscu panowania jego. Błogosław, duszo moja! Panu.
1. Samemu Dawidowi.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! bardzoś się wielmożnym okazał.
2. Oblokłeś się w wyznanie i ozdobę; odziany światłością jako szatą.
3. Który rozciągasz niebo jako skórę: który okrywasz wodami wierzch jego: który kładziesz obłoki wstępem twoim, który chodzisz na skrzydłach wiatrowych.
4. Który czynisz Anioły twoje duchy, i sługi twoje ogień palący. [1]
5. Któryś ugruntował ziemię na jéj stałości: nie nachyli się na wieki wieków.
6. Głębokości jako szata odzienie jéj; nad górami staną wody.
7. Na fukanie twoje ucieka, ulękną się głosu gromu twego.
8. Podnoszą się góry, i zniżają pola na miejsce, któreś im założył.
9. Zamierzyłeś kres, którego nie przestąpią, ani się wrócą okryć ziemię.
10. Który wypuszczasz źródła po dolinach: pośrodkiem między górami popłyną wody.
11. Będą pić wszystkie zwierzęta polne: osłowie dzicy czekać będą w pragnieniu swojem.
12. Nad nimi mieszkać będą ptaszkowie powietrzni; z pośrodka skał wydadzą głosy.
13. Który pokrapiasz góry z wysokości swoich, z owocu spraw twoich nasyci się ziemia.
14. Który czynisz, że siano rośnie bydłu: a zioła na posługę człowieczą, abyś wywiódł chleb z ziemie:
15. Aby wino uweseliło serce człowiecze; aby uweselił oblicze oliwą, a chleb serce człowiecze potwierdził.
16. Nasycają się drzewa polne i cedry Libanu, których nasadził.
17. Tam się wróble gnieździć będą: Herodyona gniazdo jest wodzem ich.
18. Góry wysokie jeleniom; opoki ucieczka jeżom.
19. Uczynił księżyc dla czasów: słońce poznało zachód swój.
20. Przywiodłeś ciemność, i stała się noc: w nię przechodzić będą wszystkie zwierzęta leśne.
21. Szczenięta lwie ryczące, aby porwały i szukały od Boga pokarmu sobie.
22. Wzeszło słońce, i zgromadzili się, i w jamach swoich położą się.
23. Wynidzie człowiek na robotę swoję, i na sprawy swoje aż do wieczora.
24. Jako wielmożne są, Panie, uczynki twoje: wszystkoś w mądrości uczynił: napełniona jest ziemia osiadłością twoją.
25. To morze wielkie, i szerokie odnogami: tam płazy, których niemasz liczby: zwierzęta małe z wielkiemi.
26. Tam okręty pływać będą: smok ten, któregoś stworzył ku naigraniu jemu.
27. Wszystkie na cię czekają, abyś im dał pokarm czasu swego.
28. Gdy im ty dasz, będą zbierać: gdy otworzysz rękę twoję, wszystkie się dobrem napełnią.
29. Ale gdy ty odwrócisz oblicze, zatrwożą się: odejmiesz ducha ich, i ustaną, i w proch się swój obrócą.
30. Wypuścisz ducha twego, a będą stworzone, i odnowisz oblicze ziemie.
31. Niechajże chwała Pańska będzie na wieki: będzie się Pan weselił w uczynkach swoich.
32. Który patrzy na ziemię, i czyni, że drży: który tyka gór, i kurzą się.
33. Będę śpiewał Panu za żywota mego: będę grał Bogu memu, póki mię stawa.
34. Niech mu będzie wdzięczna wymowa moja, a ja się rozkocham w Panu.
35. Niechaj ustaną grzesznicy z ziemie, a złośnicy tak, że ich nie będzie. Błogosław, duszo moja! Panu.
