Biblia Wujka (1923)/List do Hebrajczyków 1
Rozmaicie i wielą sposobów mówiwszy dawno Bóg ojcom przez Proroki:
2 Na ostatek tych dni mówił do nas przez Syna, którego postanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego uczynił i wieki.
3 Który, gdyż jest jasnością chwały i wyrażeniem istności jego, a nosząc wszystko słowem mocy swéj, sprawiwszy oczyszczenie grzechów, siedzi na prawicy majestatu na wysokościach,
4 Tym zacniejszym zostawszy nad Anioły, im osobliwsze nad nie imię odziedziczył.
5 Bo któremuż kiedy z Aniołów rzekł: Synem moim jesteś ty, Jam ciebie dziś urodził? I zasię: Ja mu będę Ojcem, a on mnie będzie Synem? [1]
6 A gdy zasię wprowadza pierworodnego na okrąg ziemie, mówi: A niech się mu kłaniają wszyscy Aniołowie Boży. [2]
7 A do Aniołówci mówi: Który czyni Aniołami swymi duchy, a sługami swymi płomień ognia. [3]
8 A do Syna: Stolica twoja, Boże! na wiek wieku, laska prawości laska królestwa twego. [4]
9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawość, dlategóż pomazał cię, Boże! Bóg twoj, olejkiem radości nad uczęstniki twoje.
10 I tyś, Panie! na początku ugruntował ziemię, a dzieła rąk twoich są niebiosa. [5]
11 One poginą, a ty trwać będziesz: a wszystkie jako szata zwiotszeją.
12 A jako odzienie zmienisz je, i odmienią się; ale ty tenżeś jest, i lata twoje nie ustaną?
13 A do któregóż kiedy z Aniołów rzekł: Siedź po prawicy mojéj, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich? [6]
14 Izali wszyscy nie są duchowie usługujący, na posługę posłani dla tych, którzy dziedzictwo zbawienia wziąć mają?