Wikiźródła

Biblia Wujka (1923)/List do Hebrajczyków 11

< Biblia Wujka (1923)


Poniżej znajduje się List do Hebrajczyków podzielony na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.


ROZDZIAŁ XI.
 Wiary wielmożne rzeczy w Ojcach przed potopem, przed zakonem i czasu zakonu, przez którą członki Chrystusowe z głową bywają złączone.

A wiara jest gruntem rzeczy tych, których się spodziewamy, wywodem rzeczy niewidzianych.

2 Albowiem w téj świadectwo otrzymali starzy.

3 Wiarą dochodzimy, iż są sprawione wieki słowem Bożem, aby z niewidzialnych stały się widzialne, [1]

4 Wiarą Abel obfitszą ofiarę ofiarował Bogu, niźli Kain, przez którą świadectwo otrzymał, iż był sprawiedliwy, gdyż Bóg świadectwo dał o darzech jego, i umarłszy przez nie jeszcze mówi. [2]

5 Wiarą Henoch był przeniesion, aby śmierci nie oglądał, i nie najdował się, bo go przeniósł Bóg; albowiem przed przeniesieniem miał świadectwo, iż się Bogu podobał. [3]

6 A bez wiary nie podobna jest, spodobać się Bogu; albowiem przystępującemu do Boga potrzeba wierzyć, iż jest, a iż jest oddawcą tym, którzy go szukają.

7 Wiarą Noe odpowiedź wziąwszy o tem, czego jeszcze nie było widać, bojąc się, zgotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat, i sprawiedliwości, która jest przez wiarę, dziedzicem jest uczyniony. [4]

8 Wiarą, który nazwany jest Abraham, usłuchał, aby wyszedł na miejsce, które w dziedzictwo wziąć miał, i wyszedł, nie wiedząc dokąd szedł. [5]

9 Wiarą mieszkał w ziemi obiecanéj, jako w cudzéj, mieszkając w namieciech z Izaakiem i Jakóbem, spólnymi dziedzicmi téjże obietnice.

10 Albowiem oczekiwał miasta fundamenty mającego, którego rzemieślnik i budownik Bóg.

11 Wiarą i sama Sara niepłodna wzięła moc ku przyjęciu nasienia i mimo czas wieku: iż wiernym być rozumiała tego, co obiecał. [6]

12 Przetóż i z jednego narodziło się, (a to z obumarłego), w liczbie jako gwiazd niebieskich i jako piasku niezliczonego, który jest na brzegu morskim.

13 Wedle wiary umarli ci wszyscy, nie dostawszy obietnie, ale z daleka je upatrując i pozdrawiając i wyznawając, iż są gośćmi i przychodniami na ziemi.

14 Bo którzyć to mówią, okazują, iż ojczyzny szukają.

15 A jeźliby na onę pamiętali, z któréj wyszli, mielić wżdy czas wrócić się.

16 Lecz teraz lepszéj żądają, to jest, niebieskiéj. Przetóż nie wstyda się Bóg nazywać się Bogiem ich, gdyż im miasto zgotował.

17 Wiarą Abraham ofiarował Izaaka, gdy był kuszon: a ofiarował jednorodzonego, który był wziął obietnicę. [7]

18 (Do którego rzeczono: Iż w Izaaku tobie będzie nazwano nasienie.) [8]

19 Mając za to, iż Bóg może i z umarłych wzbudzić: zkąd go téż w podobieństwo wziął.

20 Wiarą i w przyszłych rzeczach błogosławił Izaak Jakóba i Ezaw. [9]

21 Wiarą Jakób umierając, każdemu z synów Józephowych błogosławił i pokłonił się wierzchowi[10] laski jego. [11]

22 Wiarą Józeph umierając, o wyjściu synów Izraelskich wspominał i około kości swoich rozkazał. [12]

23 Wiarą Mojżesza narodzonego kryli trzy miesiące rodzicy jego, przeto, iż go widzieli pięknem dzieciątkiem, i nie bali się wyroku królewskiego. [13]

24 Wiarą Mojżesz stawszy się wielkim, nie znał się być synem córki Pharaonowéj, [14]

25 Więcéj obierając być utrapionym wespół z ludem Bożym, niźli mieć doczesnego grzechu rozkosz;

26 Za większe bogactwo poczytając urąganie Chrystusowe, niż skarby Egipskie; bo się oglądał na odpłatę.

27 Wiarą opuścił Egipt, nie bojąc się gniewu królewskiego; albowiem niewidzialnego, jakoby widząc oczekiwał.

28 Wiarą sprawił Paschę i wylanie krwie, aby ten, który pierworodne tracił, ich się nie dotknął. [15]

29 Wiarą przeszli morze Czerwone jako po suchéj ziemi: czego doznawszy Egiptyanie, pożarci są. [16]

30 Wiarą mury Jerycha upadły obejściem siedmiu dni. [17]

31 Wiarą Rahab nierządnica nie zginęła z niewiernemi: przyjąwszy z pokojem szpiegi. [18]

32 A cóż jeszcze mam mówić? Boć mi czasu nie stanie, gdybym rozpowiadał o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jephcie, Dawidzie, Samuelu i prorocech.

33 Którzy przez wiarę zwalczyli królestwa, czynili sprawiedliwość, dostąpili obietnic, zawarli lwie paszczeki,

34 Zagasili gwałt ognia, uszli ostrza miecza, wzmogli z niemocy, mężnymi się stali na wojnie, obozy obcych odwracali.

35 Niewiasty wzięły swoje umarłe z zmartwychwstania: a drudzy byli ciągnieni, nie przyjąwszy odkupienia, aby lepsze zmartwychwstanie naleźli.

36 A drudzy doznali pośmiewisk i bicia, nadto i więzienia i ciemnic.

37 Byli kamionowani, przecinani, doświadczani, w zabiciu miecza pomarli, błąkali się w owczych, w kozich skórach, niedostateczni, uciśnieni, utrapieni:

38 (Których nie był godzien świat), tułając się po puszczach, po górach i jamach, i w jaskiniach ziemie.

39 A ci wszyscy świadectwem wiary doświadczeni, obietnice nie odnieśli,

40 Iż Bóg o nas coś lepszego przejrzał, aby nie bez nas byli doskonałymi uczynieni.



Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Biblia_Wujka_(1923)/List_do_Hebrajczyków_11&oldid=931263”