Biblia Wujka (1923)/List do Hebrajczyków 6
Przeto zaniechawszy mowy poczynania Chrystusowego, miejmy się do doskonalszych rzeczy, nie znowu zakładając gruntu[1] pokuty od uczynków martwych, i wiary ku Bogu:
2 Nauki chrzczenia, rąk téż wkładania i powstania z martwych i sądu wiekuistego.
3 I to uczynimy, jeźli Bóg dopuści.
4 Albowiem nie podobna jest, aby ci, którzy raz są oświeceni, skosztowali téż daru niebieskiego i uczęstniki się stali Ducha Świętego, [2]
5 Skosztowali nie mniéj dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku,
6 A upadli, aby zaś byli odnowieni ku[3] pokucie, znowu krzyżujący sami sobie Syna Bożego, i na pośmiewisko mający.
7 Bo ziemia, która deszcz często na się padający pije i rodzi ziele użyteczne tym, przez które bywa sprawowana, bierze błogosławieństwo od Boga.
8 Lecz która rodzi ciernie i osty, odrzucona jest i blizka przeklęctwa, któréj koniec na spalenie.
9 Ale tuszymy sobie o was coś lepszego, najmilejsi! i zbawienia bliższego, chociaż tak mówimy.
10 Albowiem nie jest niesprawiedliwy Bóg, aby zapamiętał roboty waszéj, i miłości, którąście okazali w imię jego, którzyście posługowali świętym i posługujecie.
11 A żądamy, aby każdy z was tóż staranie okazał ku wypełnieniu nadzieje aż do końca,
12 Abyście się nie stali gnuśnymi, ale naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczą obietnice.
13 Albowiem Bóg obiecawszy Abrahamowi, iż nie miał nikogo, przez któregoby przysiągł, większego, przysiągł przez samego siebie, [4]
14 Mówiąc: Jeźli nie błogosławiąc błogosławić cię będę, i rozmnażając nie rozmnożę cię. [5]
15 A tak długo cierpliwie czekawszy, dostał obietnice.
16 Albowiem ludzie przez większego niż sami przysięgają: a każdego sporu ich koniec, ku potwierdzeniu, jest przysięga.
17 W czem chcąc Bóg dziedzicom obietnice obficiéj okazać nieodmienność rady swéj, przysięgę uczynił,
18 Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne, w których być nie może, żeby Bóg kłamał, najmocniejszą pociechę mieli, którzyśmy się ku odzierżeniu wystawionéj nadzieje uciekli.
19 Którą mamy jako kotwicę dusze bezpieczną i mocną i wchodzącą aż we wnętrzności zasłony,
20 Gdzie przewodnik za nas wszedł Jezus, według porządku Melchisedechowego Najwyższym kapłanem stawszy się na wieki.
- ↑ t. j. dosłownie: gruntu upamiętania z uczynków.
- ↑ Matth. 12, 45. Niż. 10, 26. 2. Piotr. 2, 20.
- ↑ t. j. dosłownie: odnowieni ku upamiętaniu.
- ↑ Gen. 22, 16.
- ↑ Gen. 12, 3. — 18, 18. — 22, 17.