14. Bo którzyć to mówią, okazują, iż ojczyzny szukają.
15. A jeźliby na onę pamiętali, z któréj wyszli, mielić wżdy czas wrócić się.
16. Lecz teraz lepszéj żądają, to jest, niebieskiéj. Przetóż nie wstyda się Bóg nazywać się Bogiem ich, gdyż im miasto zgotował.
17. Wiarą Abraham ofiarował Izaaka, gdy był kuszon: a ofiarował jednorodzonego, który był wziął obietnicę. [1]
18. (Do którego rzeczono: Iż w Izaaku tobie będzie nazwano nasienie.) [2]
19. Mając za to, iż Bóg może i z umarłych wzbudzić: zkąd go téż w podobieństwo wziął.
20. Wiarą i w przyszłych rzeczach błogosławił Izaak Jakóba i Ezaw. [3]
21. Wiarą Jakób umierając, każdemu z synów Józephowych błogosławił i pokłonił się wierzchowi[4] laski jego. [5]
22. Wiarą Józeph umierając, o wyjściu synów Izraelskich wspominał i około kości swoich rozkazał. [6]
23. Wiarą Mojżesza narodzonego kryli trzy miesiące rodzicy jego, przeto, iż go widzieli pięknem dzieciątkiem, i nie bali się wyroku królewskiego. [7]
24. Wiarą Mojżesz stawszy się wielkim, nie znał się być synem córki Pharaonowéj, [8]
25. Więcéj obierając być utrapionym wespół z ludem Bożym, niźli mieć doczesnego grzechu rozkosz;
26. Za większe bogactwo poczytając urąganie Chrystusowe, niż skarby Egipskie; bo się oglądał na odpłatę.
27. Wiarą opuścił Egipt, nie bojąc się gniewu królewskiego; albowiem niewidzialnego, jakoby widząc oczekiwał.
28. Wiarą sprawił Paschę i wylanie krwie, aby ten, który pierworodne tracił, ich się nie dotknął. [9]
29. Wiarą przeszli morze Czerwone jako po suchéj ziemi: czego doznawszy Egiptyanie, pożarci są. [10]
30. Wiarą mury Jerycha upadły obejściem siedmiu dni. [11]
31. Wiarą Rahab nierządnica nie zginęła z niewiernemi: przyjąwszy z pokojem szpiegi. [12]
32. A cóż jeszcze mam mówić? Boć mi czasu nie stanie, gdybym rozpowiadał o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jephcie, Dawidzie, Samuelu i prorocech.
33. Którzy przez wiarę zwalczyli królestwa, czynili sprawiedliwość, dostąpili obietnic, zawarli lwie paszczeki,
34. Zagasili gwałt ognia, uszli ostrza miecza, wzmogli z niemocy, mężnymi się stali na wojnie, obozy obcych odwracali.
35. Niewiasty wzięły swoje umarłe z zmartwychwstania: a drudzy byli ciągnieni, nie przyjąwszy odkupienia, aby lepsze zmartwychwstanie naleźli.
36. A drudzy doznali pośmiewisk i bicia, nadto i więzienia i ciemnic.
37. Byli kamionowani, przecinani, doświadczani, w zabiciu miecza pomarli, błąkali się w owczych, w kozich skórach, niedostateczni, uciśnieni, utrapieni:
38. (Których nie był godzien świat), tułając się po puszczach, po górach i jamach, i w jaskiniach ziemie.
39. A ci wszyscy świadectwem wiary doświadczeni, obietnice nie odnieśli,
40. Iż Bóg o nas coś lepszego przejrzał, aby nie bez nas byli doskonałymi uczynieni.
Przetóż tedy i my, mając tak wielki nad sobą obłok świadków, złożywszy wszelaki ciężar i grzech, który nas zewsząd obstąpił, w cierpliwości bieżmy do boju nam wystawionego. [13]
2. Patrząc na Jezusa, przodka i kończyciela wiary, który mając przed sobą wesele, podjął krzyż, wzgardziwszy sromotę, i siedzi na prawicy stolice Bożéj.
3. Albowiem uważajcie tego, który
- ↑ Gen. 22, 9.
- ↑ Gen. 21, 12. Rzym. 9, 7.
- ↑ Gen. 37, 27. 36.
- ↑ t. j. dosłownie: i pokłonił się na wierzchu łoża.
- ↑ Gen. 48, 15. — 47, 31.
- ↑ Gen. 50, 24. 25.
- ↑ Exod. 1, 16.
- ↑ Exod. 2, 11.
- ↑ Exod. 12, 11. 21.
- ↑ Exod. 14, 22.
- ↑ Jozue. 6, 20.
- ↑ Jozue. 2, 3. — 6, 23. 25.
- ↑ Rzym. 6, 4. Kolos. 3, 9. Ephez. 4, 23. 1. Piotr. 2, 1. — 4, 1.
