Biblia Wujka (1923)/List do Rzymian 9
Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamam: gdyż mi świadectwo daje sumnienie moje w Duchu Świętym,
2 Że mam wielki smętek, i ustawicznie boleje serce moje.
3 Albowiem ja sam żądałem odrzuconym być od Chrystusa za bracią moję, którzy są krewni moi według ciała. [1]
4 Którzy są Izraelczycy, których jest przywłaszczenie synowskie i chwała i Testament i zakonu danie, i służba i obietnice,
5 Których ojcowie, i z których jest Chrystus wedle ciała, który jest nad wszystkimi Bóg błogosławiony na wieki, Amen.
6 Nie żeby upaść miało słowo Boże; albowiem nie wszyscy, którzy są z Izraela, ci są Izraelczycy,
7 Ani którzy są nasieniem Abrahamowem, wszyscy synami; ale w Izaaku będzie tobie nasienie nazwane. [2]
8 To jest, nie którzy synowie ciała, ci synmi Bożymi, ale którzy są synowie obietnice, są w nasieniu poczytani. [3]
9 Albowiem to jest słowo obietnice: Wedle tego czasu przyjdę, a będzie Sara syna miała. [4]
10 A nie tylko ona, ale i Rebeka za jednem zjęciem z Izaakiem ojcem naszym mając; [5]
11 Albowiem gdy się jeszcze nie narodzili byli, albo co dobrego albo złego uczynili, (aby się zostało postanowienie Boże według wybrania),
12 Nie z uczynków, ale z tego, który powoływa, rzeczono jéj: Że większy będzie służył mniejszemu, [6]
13 Jako jest napisano: Jakóbam umiłował, a Ezaw miałem w nienawiści. [7]
14 Cóż tedy rzeczemy? Izali niesprawiedliwość u Boga? Boże uchowaj!
15 Albowiem Mojżeszowi mówi: Zmiłuję się nad tym, komum jest miłościw, a miłosierdzie uczynię, nad kim się zlituję. [8]
16 A przeto nie chcącego ani bieżącego; ale litującego się Boga jest.
17 Albowiem mówi Pismo Pharaonowi: Żem cię na to samo wzbudził, abych okazał moc moję na tobie, i żeby było opowiadane imię moje po wszystkiéj ziemi. [9]
18 Nad kim tedy chce, lituje się, a kogo chce, zatwardza.
19 Rzeczesz mi tedy: Przeczże się jeszcze uskarża? bo któż się sprzeciwi woli jego?
20 O człowiecze! coś ty jest, który odpowiadasz Bogu? Zali rzecz lepiona mówi temu, który ją ulepił: Przeczżeś mię tak uczynił? [10]
21 Zali lepiarz gliny w mocy nie ma, aby z téjże bryły uczynił jedno naczynie ku uczciwości, a drugie ku zelżywości?
22 A jeźli Bóg chcąc gniew okazać i oznajmić możność swoję, znosił w wielkiéj cierpliwości naczynia gniewu na stracenie zgotowane,
23 Iżby okazał bogactwo chwały swéj nad naczyniem miłosierdzia, które ku chwale przygotował:
24 Nas, których téż wezwał, nie tylko z Żydów, ale i z poganów,
25 Jako u Ozeasza mówi: Nazowię lud nie mój ludem moim, a nie umiłowaną umiłowaną: a która była miłosierdzia nie otrzymała, miłosierdzie otrzymała. [11]
26 A będzie na miejscu, gdzie im powiadano: Nie lud mój wy, tam nazwani będą synami Boga żywego, [12]
27 A Izajasz za Izraelem woła: By liczba synów Izraelskich była jako piasek morski, ostatek zachowan będzie. [13]
28 Albowiem słowo skończając i skracając w sprawiedliwości, iż słowo skrócone uczyni Pan na ziemi.
29 I jako przedtem powiedział Izajasz: By był Pan zastępów nasienia nam nie ostawił, stalibyśmy się byli jako Sodoma i bylibyśmy Gomorze podobni. [14]
30 Cóż tedy rzeczemy? Iż poganie, którzy nie naśladowali sprawiedliwości, dostąpili sprawiedliwości, a sprawiedliwości, która jest z wiary.
31 A Izrael naśladując zakonu sprawiedliwości, nie doszedł zakonu sprawiedliwości.
32 Dla czego? Iż nie z wiary, ale jako z uczynków; albowiem się obrazili o kamień obrażenia,
33 Jako jest napisano: Oto kładę w Syonie kamień obrażenia i skałę zgorszenia: a wszelki, który weń wierzy, zawstydzon nie będzie. [15]
- ↑ Dzie. 9, 2. 1.Kor. 15, 9.
- ↑ Gen. 21, 12.
- ↑ Gal. 4, 28.
- ↑ Gen. 18, 10.
- ↑ Gen. 25, 21.
- ↑ Gen, 25, 23.
- ↑ Mal. 1, 2. 3
- ↑ Exod. 33, 19.
- ↑ Exod. 9, 16.
- ↑ Isai. 45, 9. Jer. 18, 6.
- ↑ Oze. 2, 23. 1.Piotr. 2, 10.
- ↑ Oze. 1, 10.
- ↑ Isai. 10, 22. Oze. 1. 10.
- ↑ Isai. 1, 9.
- ↑ Isai. 8, 14. — 28, 16. 1.Piotr. 2, 7.