26. Bo jeźlibyśmy umyślnie grzeszyli po wzięciu znajomości prawdy, już nie zostawa ofiara za grzech; [1]
27. Lecz straszliwe jakieś oczekiwanie sądu i żarliwość ognia, która pożreć ma przeciwniki. [2]
28. Ktoby zakon Mojżeszów wzgardził, bez wszelkiego miłosierdzia za świadectwem dwu albo trzech umiera.
29. Jakóż mniemacie, daleko sroższe zasłuży karania, któryby Syna Bożego podeptał i krew Testamentu, przez którą był poświęcony, pokalaną być rozumiał, i Ducha łaski zelżył?
30. Albowiem wiemy, kto powiedział: Mnie pomsta, a Ja oddam. I zasię: Iż Pan sądzić będzie lud swój. [3]
31. Strasznoć jest, wpaść w ręce Boga żywego.
32. Rozpominajcież dni dawne, w których będąc oświeceni, wytrwaliście wielką potyczkę trapienia.
33. Częścią, gdy lekkościami i uciski dziwowiskiemeście się stali: a częścią, gdyście się stali towarzyszami tak się mających.
34. Albowiemeście i z więźniami społu utrapieni byli i złupienie majętności waszych przyjęliście z weselem, wiedząc, iż wy macie majętność w niebie lepszą i trwającą.
35. Nie traćcież tedy ufania waszego, które ma wielką zapłatę.
36. Albowiem cierpliwość wam jest potrzebna, abyście czyniąc wolą Bożą, odnieśli obietnicę.
37. Boć jeszcze trochę, nieco, a który ma przyjść, przyjdzie, i nie omieszka. [4]
38. A sprawiedliwy mój z wiary żywie. A jeźli się schroni, nie będzie się podobał duszy mojéj. [5]
39. Lecz my nie jesteśmy synowie schraniania ku zginieniu; ale wiary ku otrzymaniu dusze.
A wiara jest gruntem rzeczy tych, których się spodziewamy, wywodem rzeczy niewidzianych.
2. Albowiem w téj świadectwo otrzymali starzy.
3. Wiarą dochodzimy, iż są sprawione wieki słowem Bożem, aby z niewidzialnych stały się widzialne, [6]
4. Wiarą Abel obfitszą ofiarę ofiarował Bogu, niźli Kain, przez którą świadectwo otrzymał, iż był sprawiedliwy, gdyż Bóg świadectwo dał o darzech jego, i umarłszy przez nie jeszcze mówi. [7]
5. Wiarą Henoch był przeniesion, aby śmierci nie oglądał, i nie najdował się, bo go przeniósł Bóg; albowiem przed przeniesieniem miał świadectwo, iż się Bogu podobał. [8]
6. A bez wiary nie podobna jest, spodobać się Bogu; albowiem przystępującemu do Boga potrzeba wierzyć, iż jest, a iż jest oddawcą tym, którzy go szukają.
7. Wiarą Noe odpowiedź wziąwszy o tem, czego jeszcze nie było widać, bojąc się, zgotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat, i sprawiedliwości, która jest przez wiarę, dziedzicem jest uczyniony. [9]
8. Wiarą, który nazwany jest Abraham, usłuchał, aby wyszedł na miejsce, które w dziedzictwo wziąć miał, i wyszedł, nie wiedząc dokąd szedł. [10]
9. Wiarą mieszkał w ziemi obiecanéj, jako w cudzéj, mieszkając w namieciech z Izaakiem i Jakóbem, spólnymi dziedzicmi téjże obietnice.
10. Albowiem oczekiwał miasta fundamenty mającego, którego rzemieślnik i budownik Bóg.
11. Wiarą i sama Sara niepłodna wzięła moc ku przyjęciu nasienia i mimo czas wieku: iż wiernym być rozumiała tego, co obiecał. [11]
12. Przetóż i z jednego narodziło się, (a to z obumarłego), w liczbie jako gwiazd niebieskich i jako piasku niezliczonego, który jest na brzegu morskim.
13. Wedle wiary umarli ci wszyscy, nie dostawszy obietnie, ale z daleka je upatrując i pozdrawiając i wyznawając, iż są gośćmi i przychodniami na ziemi.
- ↑ Wyż. 6, 4.
- ↑ Deut. 17, 6. — 19, 15. Matth. 18, 16. Jan. 8, 17. 2. Kor. 13, 1.
- ↑ Deut. 35, 35. Rzym. 12, 19. Psal. 134, 14.
- ↑ Abak. 2, 3. 1. Piotr. 1, 6.
- ↑ Rzym. 1, 17. Gal. 3, 11.
- ↑ Gen. 1, 1. 3
- ↑ Gen. 4, 4. Matth. 23, 34.
- ↑ Gen. 5, 24.
- ↑ Gen. 6, 13.
- ↑ Gen. 12, 4. — 13, 1.
- ↑ Gen. 17, 19. — 18, 10. — 21, 2.
