Biblia Wujka (1923)/Księga Psalmów 108
| Biblia Wujka Stary Testament - Psalmy |
|---|
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150
1 Na koniec. Psalm Dawidowi.
Boże chwały mojéj, nie zamilczaj!
2 Boć usta grzesznika i zdrajce przeciwko mnie się otworzyły: mówili przeciwko mnie językiem zdradliwym.
3 I ogarnęli mię mowami nienawistnemi: i walczyli na mię bez przyczyny.
4 Miasto tego, co mię miłować mieli, uwłaczali mi: a jam się modlił.
5 I oddawali mi złem za dobre: a nienawiścią za miłość moję.
6 Postawże nad nim grzesznika: a djabeł niech stoi po prawicy jego.
7 Gdy go sądzą, niech wynidzie potępiony: a modlitwa jego niech się w grzech obróci.
8 Dni jego niechaj będą krótkie: a biskupstwo jego niechaj weźmie inny.
9 Synowie jego niech będą sierotami: a żona jego wdową.
10 Niech się tułający przenoszą synowie jego, a niech żebrzą i niech będą wyrzuceni z mieszkania swego.
11 Niech szperuje lichwiarz wszystkę majętność jego: a niech rozchwycą obcy prace jego.
12 Niechaj nie ma pomocnika: a niech nie będzie, ktoby się zlitował nad sierotami jego.
13 Dzieci jego niech będą zniszczone: w jednym rodzie niech zginie imię jego.
14 Niech przyjdzie na pamięć przed oczyma Pańskiemi nieprawość ojców jego: a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.
15 Niechaj będą przed Panem zawżdy: a niech wyginie z ziemie pamiątka ich:
16 Przeto, że nie pamiętał czynić miłosierdzia: i prześladował człowieka niedostatecznego i żebraka: a skruszonego na sercu, aby go zamordował.
17 I umiłował przeklęctwo, i przyjdzie nań: i nie chciał błogosławieństwa, a będzie oddalone od niego.
18 I oblókł się w przeklęctwo jako w szatę: i weszło jako woda we wnętrzności jego, a jako oliwa w kości jego.
19 Niechże mu będzie jako odzienie, którem się okrywa: i jako pas, którym się zawżdy opasuje.
20 To dzieło tych, którzy mi u Pana uwłaczają: i którzy źle mówią przeciw duszy mojéj.
21 A ty, Panie, Panie! uczyń zemną dla imienia twego; albowiem słodkie jest miłosierdzie twoje.
22 Wyzwól mię; bom ja jest ubogi i nędzny: i serce me we mnie jest utrapione.
23 Przeminąłem jako cień, kiedy schodzi: i jestem strząśniony jako szarańcza.
24 Kolana moje zemdlały od postu, a ciało moje odmieniło się od oleju.
25 A ja stałem się u nich naśmiewiskiem: patrzali na mię i kiwali głowami swemi.
26 Wspomóżże mię, Panie, Boże mój: zbaw mię według miłosierdzia swego.
27 A niech poznają, że to ręka twoja: a żeś ty, Panie, uczynił ją.
28 Oni będą złorzeczyć, a ty racz błogosławić: którzy powstają przeciwko mnie, niech będą zawstydzeni: a sługa twój będzie się weselił.
29 Niechaj będą ci, którzy mi uwłóczą, sromotą obleczeni: a niech się przyodzieją, jako dwoistym płaszczem, zelżywością swoją.
30 Będę bardzo wyznawał Panu usty memi: a wpośród wiela chwalić go będę:
31 Iż on stanął po prawéj stronie ubogiego, aby wybawił od prześladowców duszę moję.