Biblia Wujka (1923)/Księga Psalmów 105
| Biblia Wujka Stary Testament - Psalmy |
|---|
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150
1 Alleluja.
Wyznawajcie Panu; boć dobry, na wieki miłosierdzie jego.
2 Któż wysławi możności Pańskie? da w posłuch wszystkie chwały jego? [1]
3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu: a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
4 Wspomnij na nas, Panie, w upodobaniu ludu twego: nawiedź nas przez zbawienie twoje:
5 Abyśmy oglądali dobra wybranych twoich, i rozweselili się weselem ludu twego: abyś był pochwalon z dziedzictwem twojem.
6 Zgrzeszyliśmyć z ojcy naszymi: niesprawiedliwieśmy czynili, nieprawość popełnili.
7 Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli dziwów twoich: nie pamiętali na wielkość miłosierdzia twego: i draźnili, gdy wstępowali w morze, w morze Czerwone.
8 I wybawił je dla imienia swego, aby okazał możność swoję.
9 I sfukał morze Czerwone i wyschnęło: i przewiódł je przez głębokości jako przez puszczą.
10 I wybawił je z ręki tych, którzy ich nienawidzieli, i wykupił je z ręki nieprzyjacielskiéj.
11 I okryła woda te, którzy ich ciążyli: jeden z nich nie został.
12 I uwierzyli słowom jego: i wysławiali chwałę jego.
13 Prędko odprawili: zapomnieli uczynków jego, a nie czekali rady jego.
14 I byli zjęci chciwością na puszczy: i kusili Boga na miejscu bezwodnem. [2]
15 I dał im prośbę ich: i przepuścił nasycenie na dusze ich. [3]
16 I rozdraźnili Mojżesza w obozie: Aarona, świętego Pańskiego.
17 Otworzyła się ziemia, i pożarła Dathana: i okryła zbór Abironów. [4]
18 I zapalił się ogień w ich zborze: płomień popalił grzeszniki.
19 I uczynili cielca przy Horeb: i kłaniali się rycinie. [5]
20 I przemienili chwałę swą w podobieństwo cielca, jedzącego trawę.
21 Zapomnieli Boga, który je zbawił: który czynił wielkie rzeczy w Egipcie:
22 Dziwy w ziemi Cham, straszne rzeczy na Czerwonem morzu.
23 I rzekł, że je miał wytracić: by był Mojżesz, wybrany jego, nie zastawił się w przełomieniu przed oczyma jego; aby był odwrócił gniew jego, żeby ich nie wytracał. [6]
24 I za nic sobie nie mieli ziemie pożądliwéj: nie wierzyli słowu jego.
25 I szemrali w namiotach swoich, nie słuchali głosu Pańskiego.
26 I podniósł rękę swoję na nie, aby je położył na puszczy: [7]
27 A żeby porzucił nasienie ich między narody: i rozproszył je po ziemiach.
28 I poświęcili się Beel-Phegorowi: i jedli ofiary umarłych.
29 I wzruszyli go ku gniewu wynalazkami swemi: i stał się w nich większy upadek.
30 I stanął Phinees i ubłagał, i przestała porażka. [8]
31 I poczytano mu ku sprawiedliwości, od narodu do narodu aż na wieki.
32 I wzruszyli go ku gniewu u wód sprzeciwieństwa: i utrapiony był Mojżesz dla nich:
33 Że rozdrażnili ducha jego: i wyraził usty swemi. [9]
34 Nie wygładzili poganów, o które im był Pan rzekł.
35 I pomieszali się z pogany, i nauczyli się uczynków ich:
36 I służyli rycinom ich, i stało się im na upad.
37 I ofiarowali syny swoje i córki swoje czartom.
38 I wylewali krew niewinną: krew synów swoich, i córek swoich, które ofiarowali rycinom Chananejskim: i splugawiona była ziemia krwiami:
39 I zeszpecona ich uczynkami: i cudzołożyli w wynalazkach swoich.
40 I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu: i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
41 I podał je w ręce poganom: i panowali nad nimi, którzy je mieli w nienawiści.
42 I ciążyli je nieprzyjaciele ich: i byli uniżeni pod rękami ich.
43 Często je wybawiał; ale oni do gniewu go przywodzili radami swemi: i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44 I widział, kiedy byli uciśnieni: i wysłuchał ich modlitwę.
45 I wspomniał na Testament swój: i żal mu było według wielkości miłosierdzia swego. [10]
46 I dał je na miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy je byli poimali.
47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz, a zgromadź nas z narodów, abyśmy wyznawali imieniowi twemu świętemu: a chlubili się w chwale twojéj.
48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki: a niechaj rzecze wszystek lud: Stań się, stań się.
- ↑ Eccl. 43, 35. (
Błąd w druku; odsyłacz do Księgi Mądrości Syracha, nie występującej w tym wydaniu Biblii.)
- ↑ Exod. 17, 2.
- ↑ Num 11, 31.
- ↑ Num 16, 32.
- ↑ Exod. 32, 4.
- ↑ Exod. 32, 10.
- ↑ Num. 14, 32.
- ↑ Num 25, 7.
- ↑ Num. 20, 10.
- ↑ Deut. 30, 1.
