święte swoje, które miał do Abrahama, sługi swego. [1]
43. I wywiódł lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.
44. I dał im krainy poganów: a roboty narodów posiedli:
45. Aby przestrzegali usprawiedliwienia jego, i o zakonie jego się badali.
1. Alleluja.
Wyznawajcie Panu; boć dobry, na wieki miłosierdzie jego.
2. Któż wysławi możności Pańskie? da w posłuch wszystkie chwały jego? [2]
3. Błogosławieni, którzy strzegą sądu: a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
4. Wspomnij na nas, Panie, w upodobaniu ludu twego: nawiedź nas przez zbawienie twoje:
5. Abyśmy oglądali dobra wybranych twoich, i rozweselili się weselem ludu twego: abyś był pochwalon z dziedzictwem twojem.
6. Zgrzeszyliśmyć z ojcy naszymi: niesprawiedliwieśmy czynili, nieprawość popełnili.
7. Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli dziwów twoich: nie pamiętali na wielkość miłosierdzia twego: i draźnili, gdy wstępowali w morze, w morze Czerwone.
8. I wybawił je dla imienia swego, aby okazał możność swoję.
9. I sfukał morze Czerwone i wyschnęło: i przewiódł je przez głębokości jako przez puszczą.
10. I wybawił je z ręki tych, którzy ich nienawidzieli, i wykupił je z ręki nieprzyjacielskiéj.
11. I okryła woda te, którzy ich ciążyli: jeden z nich nie został.
12. I uwierzyli słowom jego: i wysławiali chwałę jego.
13. Prędko odprawili: zapomnieli uczynków jego, a nie czekali rady jego.
14. I byli zjęci chciwością na puszczy: i kusili Boga na miejscu bezwodnem. [3]
15. I dał im prośbę ich: i przepuścił nasycenie na dusze ich. [4]
16. I rozdraźnili Mojżesza w obozie: Aarona, świętego Pańskiego.
17. Otworzyła się ziemia, i pożarła Dathana: i okryła zbór Abironów. [5]
18. I zapalił się ogień w ich zborze: płomień popalił grzeszniki.
19. I uczynili cielca przy Horeb: i kłaniali się rycinie. [6]
20. I przemienili chwałę swą w podobieństwo cielca, jedzącego trawę.
21. Zapomnieli Boga, który je zbawił: który czynił wielkie rzeczy w Egipcie:
22. Dziwy w ziemi Cham, straszne rzeczy na Czerwonem morzu.
23. I rzekł, że je miał wytracić: by był Mojżesz, wybrany jego, nie zastawił się w przełomieniu przed oczyma jego; aby był odwrócił gniew jego, żeby ich nie wytracał. [7]
24. I za nic sobie nie mieli ziemie pożądliwéj: nie wierzyli słowu jego.
25. I szemrali w namiotach swoich, nie słuchali głosu Pańskiego.
26. I podniósł rękę swoję na nie, aby je położył na puszczy: [8]
27. A żeby porzucił nasienie ich między narody: i rozproszył je po ziemiach.
28. I poświęcili się Beel-Phegorowi: i jedli ofiary umarłych.
29. I wzruszyli go ku gniewu wynalazkami swemi: i stał się w nich większy upadek.
30. I stanął Phinees i ubłagał, i przestała porażka. [9]
31. I poczytano mu ku sprawiedliwości, od narodu do narodu aż na wieki.
32. I wzruszyli go ku gniewu u wód sprzeciwieństwa: i utrapiony był Mojżesz dla nich:
33. Że rozdrażnili ducha jego: i wyraził usty swemi. [10]
34. Nie wygładzili poganów, o które im był Pan rzekł.
35. I pomieszali się z pogany, i nauczyli się uczynków ich:
36. I służyli rycinom ich, i stało się im na upad.
37. I ofiarowali syny swoje i córki swoje czartom.
- ↑ Gen. 17, 7.
- ↑ Eccl. 43, 35. (
Błąd w druku; odsyłacz do Księgi Mądrości Syracha, nie występującej w tym wydaniu Biblii.)
- ↑ Exod. 17, 2.
- ↑ Num 11, 31.
- ↑ Num 16, 32.
- ↑ Exod. 32, 4.
- ↑ Exod. 32, 10.
- ↑ Num. 14, 32.
- ↑ Num 25, 7.
- ↑ Num. 20, 10.
