Wikiźródła

Biblia Wujka (1923)/Księga Psalmów 104

< Biblia Wujka (1923)


Poniżej znajduje się Księga Psalmów podzielona na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.

Biblia Wujka
Stary Testament - Psalmy

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


PSALM CIV.
U Żydów 105.
 Przypomina Prorok rozliczne dobrodziejstwa Boże, czem nas ku dziękom i chwały czynieniu przywodzi.

1 Alleluja. [1]

Wyznawajcie Panu, i wzywajcie imienia jego, opowiadajcie między pogany sprawy jego. [2]

2 Śpiewajcie mu, i grajcie mu: oznajmiajcie wszystkie dziwy jego.

3 Chlubcie się w imieniu świętem jego: niech się weseli serce szukających Pana.

4 Szukajcie Pana, a bądźcie umocnieni: szukajcie oblicza jego zawsze.

5 Pamiętajcie na dziwy jego, które uczynił: na cuda jego, i sądy ust jego.

6 Nasienie Abrahamowe, słudzy jego! synowie Jakóbowi, wybrani jego!

7 Onci Pan, Bóg nasz: po wszystkiéj ziemi sądy jego.

8 Pamiętał wiecznie na Testament swój: na słowo, które przykazał na tysiąc narodów.

9 Które postanowił z Abrahamem: i na przysięgę swą z Izaakiem. [3]

10 I postanowił ją Jakóbowi za przykazanie: a Izraelowi za Testament wieczny,

11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, sznur dziedzictwa waszego.

12 Gdy byli w małéj liczbie, bardzo trocha, i obywatele ich:

13 I przechodzili od narodu do narodu, i z królestwa do innego ludu:

14 Nie dopuścił im krzywdy czynić człowiekowi: i pokarał dla nich króle.

15 Nie tykajcie pomazańców moich: a na proroki moje nie bądźcie złośliwymi. [4]

16 I zawołał głodu na ziemię, i skruszył wszystko posilenie chleba.

17 Posłał przed nimi męża: za niewolnika przedan jest Józeph. [5]

18 Poniżyli w pętach nogi jego, żelazo przeszło duszę jego: [6]

19 Aż przyszło słowo jego: mówienie Pańskie zapaliło go.

20 Posłał król, i rozwiązał go: Pan ludu, i wypuścił go. [7]

21 Postanowił go panem domu swego: i książęciem wszystkiéj dzierżawy swojéj:

22 Aby ćwiczył książętą jego jako siebie samego: a starce jego mądrości nauczył.

23 I wszedł Izrael do Egiptu: i Jakób był obywatelem w ziemi Cham. [8]

24 I rozmnożył lud swój bardzo: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego. [9]

25 Odmienił serce ich, aby nienawidzieli ludu jego, i czynili zdrady nad sługami jego.

26 Posłał Mojżesza, sługę swego: Aarona, którego obrał. [10]

27 Położył w nich słowa znaków swoich, i cudów w ziemi Cham. [11]

28 Puścił ciemności i zaćmił: i nie uprzykrzył słów swoich. [12]

29 Obrócił wody ich w krew: a ryby ich pomorzył. [13]

30 Zrodziła ziemia ich żaby w pokojach królów ich. [14]

31 Rozkazał, i przyszła rozmaita mucha: i mszyce we wszystkich granicach ich. [15]

32 Uczynił dżdże ich gradem: i ogień palący na ich ziemi.

33 I potłukł winnice ich i figi ich: i pokruszył drzewa w ich granicach.

34 Rzekł, i przyszła szarańcza, i chrząszcz, któremu nie było liczby. [16]

35 I pojadł wszystkę trawę w ich ziemi: i pojadł wszystek owoc ziemie ich.

36 I pobił wszystkie pierworodne w ziemi ich: pierwiastki wszelkiéj prace ich. [17]

37 I wyprowadził je ze śrebrem i złotem: a nie był między ich pokoleniem chory. [18]

38 Radował się Egipt z wyjścia ich; bo był przyszedł na nie strach ich.

39 Rozciągnął obłok na okrycie ich: a ogień, aby im świecił w nocy. [19]

40 Żądali i przyleciała przepiórka: i chlebem niebieskim nasycił je. [20]

41 Rozszczepił opokę, i wypłynęły wody: płynęły rzeki na suszy. [21]

42 Albowiem pomniał na słowo święte swoje, które miał do Abrahama, sługi swego. [22]

43 I wywiódł lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.

44 I dał im krainy poganów: a roboty narodów posiedli:

45 Aby przestrzegali usprawiedliwienia jego, i o zakonie jego się badali.


Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Biblia_Wujka_(1923)/Księga_Psalmów_104&oldid=930622”