Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0580

Ta strona została uwierzytelniona.

PSALM CIV.

U Żydów 105.

Przypomina Prorok rozliczne dobrodziejstwa Boże, czem nas ku dziękom i chwały czynieniu przywodzi.

1. Alleluja. ^[1]

Wyznawajcie Panu, i wzywajcie imienia jego, opowiadajcie między pogany sprawy jego. ^[2]

2. Śpiewajcie mu, i grajcie mu: oznajmiajcie wszystkie dziwy jego.

3. Chlubcie się w imieniu świętem jego: niech się weseli serce szukających Pana.

4. Szukajcie Pana, a bądźcie umocnieni: szukajcie oblicza jego zawsze.

5. Pamiętajcie na dziwy jego, które uczynił: na cuda jego, i sądy ust jego.

6. Nasienie Abrahamowe, słudzy jego! synowie Jakóbowi, wybrani jego!

7. Onci Pan, Bóg nasz: po wszystkiéj ziemi sądy jego.

8. Pamiętał wiecznie na Testament swój: na słowo, które przykazał na tysiąc narodów.

9. Które postanowił z Abrahamem: i na przysięgę swą z Izaakiem. ^[3]

10. I postanowił ją Jakóbowi za przykazanie: a Izraelowi za Testament wieczny,

11. Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, sznur dziedzictwa waszego.

12. Gdy byli w małéj liczbie, bardzo trocha, i obywatele ich:

13. I przechodzili od narodu do narodu, i z królestwa do innego ludu:

14. Nie dopuścił im krzywdy czynić człowiekowi: i pokarał dla nich króle.

15. Nie tykajcie pomazańców moich: a na proroki moje nie bądźcie złośliwymi. ^[4]

16. I zawołał głodu na ziemię, i skruszył wszystko posilenie chleba.

17. Posłał przed nimi męża: za niewolnika przedan jest Józeph. ^[5]

18. Poniżyli w pętach nogi jego, żelazo przeszło duszę jego: ^[6]

19. Aż przyszło słowo jego: mówienie Pańskie zapaliło go.

20. Posłał król, i rozwiązał go: Pan ludu, i wypuścił go. ^[7]

21. Postanowił go panem domu swego: i książęciem wszystkiéj dzierżawy swojéj:

22. Aby ćwiczył książętą jego jako siebie samego: a starce jego mądrości nauczył.

23. I wszedł Izrael do Egiptu: i Jakób był obywatelem w ziemi Cham. ^[8]

24. I rozmnożył lud swój bardzo: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego. ^[9]

25. Odmienił serce ich, aby nienawidzieli ludu jego, i czynili zdrady nad sługami jego.

26. Posłał Mojżesza, sługę swego: Aarona, którego obrał. ^[10]

27. Położył w nich słowa znaków swoich, i cudów w ziemi Cham. ^[11]

28. Puścił ciemności i zaćmił: i nie uprzykrzył słów swoich. ^[12]

29. Obrócił wody ich w krew: a ryby ich pomorzył. ^[13]

30. Zrodziła ziemia ich żaby w pokojach królów ich. ^[14]

31. Rozkazał, i przyszła rozmaita mucha: i mszyce we wszystkich granicach ich. ^[15]

32. Uczynił dżdże ich gradem: i ogień palący na ich ziemi.

33. I potłukł winnice ich i figi ich: i pokruszył drzewa w ich granicach.

34. Rzekł, i przyszła szarańcza, i chrząszcz, któremu nie było liczby. ^[16]

35. I pojadł wszystkę trawę w ich ziemi: i pojadł wszystek owoc ziemie ich.

36. I pobił wszystkie pierworodne w ziemi ich: pierwiastki wszelkiéj prace ich. ^[17]

37. I wyprowadził je ze śrebrem i złotem: a nie był między ich pokoleniem chory. ^[18]

38. Radował się Egipt z wyjścia ich; bo był przyszedł na nie strach ich.

39. Rozciągnął obłok na okrycie ich: a ogień, aby im świecił w nocy. ^[19]

40. Żądali i przyleciała przepiórka: i chlebem niebieskim nasycił je. ^[20]

41. Rozszczepił opokę, i wypłynęły wody: płynęły rzeki na suszy. ^[21]

42. Albowiem pomniał na słowo