Biblia Wujka (1923)/Księga Psalmów 48
| Biblia Wujka Stary Testament - Psalmy |
|---|
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150
1 Na koniec, synom Kore, Psalm.
2 Słuchajcie tego wszyscy narodowie: bierzcie w uszy, którzy mieszkacie na świecie.
3 Wszyscy synowie ziemie, i synowie człowieczy, pospołu w jedno, bogaty i ubogi.
4 Usta moje będą mówiły mądrość: a rozmyślanie serca mego roztropność.
5 Nakłonię do przypowieści ucha mego: otworzę na arfie gadkę moję. [1]
6 Czemu się mam bać we zły dzień? nieprawość pięty mojéj ogarnie mię.
7 Którzy ufają w mocy swojéj, i chlubią się w mnóstwie bogactw swoich.
8 Brat nie odkupuje, odkupi człowiek: nie da Bogu ubłagania swego:
9 I zapłaty odkupienia dusze swojéj: i będzie pracował na wieki.
10 I będzie żył jeszcze do końca: nie ogląda zginienia.
11 Gdy ujrzy mądre umierające: pospołu niemądry i głupi zginą: i zostawią obcym majętności swoje.
12 A groby ich domami ich na wieki: przybytkami ich od narodu do narodu: nazywali imiona swe w ziemiach swoich.
13 A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównany jest bydlętom bezrozumnym, i stał sie im podobny.
14 Ta droga ich pogorszenie im: a potem w uściech swych będą mieć upodobanie.
15 Jako owce, w piekle są położeni: śmierć je trawić będzie: i będą panować śprawiedliwi nad nimi rano: a ratunek ich starzeje się w piekle, po sławie ich.
16 Wszakóż Bóg odkupi duszę moję z ręki piekielnéj, gdy mię przyjmie.
17 Nie bój się, gdy się zbogaci człowiek, i gdy się rozmnoży sława domu jego.
18 Albowiem gdy zginie, nie weźmie wszystkiego: ani zstąpi z nim sława jego.
19 Bo dusza jego będzie za żywota jego błogosławiona: będzieć wyznawał, gdy mu dobrze uczynisz.
20 Wnidzie aż do rodzaju ojców swoich, i aż na wieki nie ujrzy światłości.
21 Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównan jest bydlętom nierozumnym, i stał się im podobny.