Biblia Wujka (1923)/Księga Psalmów 131
| Biblia Wujka Stary Testament - Psalmy |
|---|
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150
1 Pieśń stopniów.
Pomnij, Panie, na Dawida i na wszystkę cichość jego.
2 Jako przysiągł Panu, ślubował ślub Bogu Jakóbowemu:
3 Jeźli wnidę do przybytku domu mego, jeźli wstąpię na łoże posłania mego: [1]
4 Jeźli przypuszczę sen na oczy moje, i drzymanie na powieki moje:
5 I odpoczynek na skronie mojéj, aż najdę miejsce Panu, przybytek Bogu Jakób.
6 Otośmy o nim słyszeli w Ephracie: naleźliśmy go na polach leśnych.
7 Wnidziemy do przybytku jego: kłaniać się będziemy na miejscu, gdzie stały nogi jego.
8 Powstań, Panie, do odpoczynienia twego, ty, i skrzynia poświęcenia twego.
9 Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość: a święci twoi niechaj się weselą.
10 Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza Chrystusa twojego.
11 Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie odmieni jéj: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojéj.
12 Jeźli synowie twoi strzedz będą Testamentu mego i świadectw moich tych, których ich nauczę: i synowie ich aż na wieki będą siedzieć na stolicy twojéj.
13 Albowiem Pan obrał Syon: obrał je na mieszkanie sobie:
14 To odpoczynienie moje na wieki wieków: tu mieszkać będę; bom je obrał.
15 Wdowę jego błogosławiąc ubłogosławię: ubogie jego nasycę chlebem.
16 Kapłany jego przyoblokę zbawieniem: a święci jego weselem weselić się będą.
17 Tam wyniosę róg Dawidowi: zgotowałem pochodnią Chrystusowi memu. [2]
18 Nieprzyjacioły jego przyoblokę wstydem: a nad nim się rozkwitnie poświęcenie moje.