mię, odwróciła się zapalczywość twoja, i pocieszyłeś mię.
2. Oto Bóg zbawiciel mój, śmiele czynić będę, a nie zlęknę się; bo moc moja i chwała moja Pan, i stał mi się zbawieniem. [1]
3. Będziecie czerpać wody z radością ze zdrojów zbawicielowych.
4. I rzeczecie w on dzień: Wyznawajcie Panu, i wzywajcie imienia jego, oznajmujcie między narody wynalazki jego. pamiętajcie, że wysokie jest imię jego.
5. Śpiewajcie Panu; bo wielmożnie uczynił: opowiadajcie to po wszystkiéj ziemi.
6. Wykrzykaj a chwal mieszkanie Syon; bo wielki jest w pośród ciebie Święty Izraelski.
Brzemię Babilonu, które widział Izajasz, syn Amos.
2. Na górze ciemnéj podnieście chorągiew, podwyżcie głos, podnieście rękę, a niechaj wnidą w bramy książęta.
3. Jam rozkazał poświęconym moim, i przyzwałem mocarze moje w gniewie moim, radujące się w sławie mojéj.
4. Głos zgraje na górach, jako gęstego ludu, głos dźwięku królów, narodów zgromadzonych: Pan zastępów przykazał rycerstwu wojennemu,
5. Przychodzącemu z ziemie dalekiéj, z kończyn nieba, Pan i naczynia zapalczywości jego, aby zburzył wszystkę ziemię.
6. Wyjcie; bo blisko jest dzień Pański: jako spustoszenie od Pana pryjdzie.
7. Dlatego wszystkie ręce osłabieją, a każde serce ludzkie struchleje,
8. I skruszy się: gryzienia boleści zejmą, jako rodząca boleć będą. Każdy bliźniemu swemu dziwować się będzie: lica opalone oblicza ich.
9. Oto dzień Pański przyjdzie okrutny i pełen rozgniewania i gniewu i zapalczywości, aby obrócił ziemię w pustynią, a grzeszniki jéj aby starł z niéj.
10. Bo gwiazdy niebieskie i jasność ich nie rozpuszczą światła swego: zaćmiło się słońce na wschodzie swym, i księżyc nie zaświeci światłem swojem. [2]
11. I nawiedzę złości świata, a przeciw niezbożnym nieprawość ich: i uczynię, że ustanie pycha niewiernych, a hardość mocarzów poniżę.
12. Droższy będzie mąż niźli złoto, a człowiek niźli najczystsze złoto,
13. Dlatego niebem zatrzasnę: i poruszy się ziemia z miejsca swego dla zagniewania Pana zastępów i dla dnia gniewu zapalczywości jego.
14. I będzie jako sarna uciekająca, i jako owca, a nie będzie, ktoby zgromadził: każdy się obróci do ludu swego, i każdy do ziemie swéj uciecze.
15. Wszelki, którego najdą, zabit będzie: i wszelki, który nadejdzie, od miecza polęże.
16. Dziatki ich poroztrącają przed ich oczyma: domy ich splundrują, a żony ich pogwałcą. [3]
17. Oto ja pobudzę na nie Medy, którzy nie będą śrebra szukać, ani dbać o złoto.
18. Ale strzałami dziatki postrzelają, a nad karmiącemi żywotami nie zlitują się, i synom oko ich nie zfolguje.
19. I będzie Babilon on zawołany w królestwach, zacny pychą Chaldejczyków, jako Pan wywrócił Sodomę i Gomorrhę. [4]
20. Nie będą w nim mieszkać aż do końca, i nie osadzą go aż do narodu i narodu: ani tam rozbije namiotów Arabczyk, ani pasterze tam odpoczywać będą.
21. Ale się tam będą chować zwierzowie, i napełnią się domy ich smokami: i mieszkać tam będą strusiowie, a kosmaczowie tam skakać będą.
22. I będą się ozywać sowy w domiech jego, a Syreny w zborach rozkosznych.
Blisko jest, że przyjdzie czas jego, a dni jego nie odwloką się; albowiem zlituje się Pan nad Jakóbem, i obierze jeszcze z Jzraela, i da im odpoczynąć na ziemi ich: przyłączy się do
