go był uczynił: i na sprawcę jego zdaleka nie patrzyliście.
12. I zawoła Pan, Bóg zastępów, w on dzień ku płaczu i ku narzekaniu, ku obłysieniu i ku przepasaniu worem:
13. A oto radość i wesele, zabijać cielce i zarzynać barany, jeść mięso a pić piwo: Jedzmy a pijmy; bo jutro pomrzemy.
14. I zjawił się w uszach moich głos Pana zastępów: jeźli będzie ta nieprawość odpuszczona wam, aż pomrzecie, mówi Pan, Bóg zastępów.
15. To mówi Pan, Bóg zastępów: Idź, wnidź do tego, który mieszka w przybytku, do Sobny, przełożonego kościelnego, i rzeczesz do niego:
16. Co ty tu? albo jakoby czem tu, żeś tu sobie wykował grób? wyciosałeś na wysokości pamiątkę pilnie, w skale przybytek sobie.
17. Oto Pan da cię zanieść, jako zanoszą kura: i jako odzienie, tak cię podniesie.
18. Koronując ukoronuje cię udręczeniem, jako piłę zarzuci cię do ziemie szerokiéj i przestronéj: tam umrzesz, i tam będzie wóz sławy twojéj, hańba domu pana twego.
19. I wypędzę cię z stanowiska twego, i z urzędu twego złożę cię.
20. I będzie dnia onego: Przyzowię sługi mego Eliachima, syna Helcyasza,
21. I oblokę go w szatę twoję i pasem twoim zmocnię go, a władzą twoję dam w rękę jego: i będzie jako ojciec obywatelom Jerozolimskim i domowi Judzkiemu.
22. I dam klucz domu Dawidowego na ramię jego: i otworzy, a nie będzie, ktoby zamknął: i zamknie, a nie będzie, ktoby otworzył. [1]
23. I wbiję go jako kołek na miejscu wiernem, i będzie stolicą sławy domowi ojca swego.
24. I zawieszą na nim wszystkę sławę domu ojca jego, naczynia rozmaitego, wszelakie naczynie małe, od naczynia kubków aż do wszego naczynia muzyków.
25. W on dzień, mówi Pan zastępów, będzie wyjęt kołek, który był wbity na miejscu wiernem: i złamany będzie i upadnie, i zginie, co na nim wisiało; bo Pan powiedział.
Brzemię Tyru. Wyjcie, okręty morskie! bo zburzony jest dom, zkąd byli zwykli przychodzić, z ziemie Cethim: objawiono im jest.
2. Milczcie, którzy mieszkacie na wyspie: kupcy Sydońscy, przeprawiający się przez morze, napełnili cię.
3. Na wodach mnogich nasienie Nilu, żniwo rzeczne zboże jego, stał się kupiectwem narodów.
4. Zawstydź się, Sydonie! bo mówi morze, moc morska, rzekąc: Nie pracowałam rodząc, anim urodziła, i nie wychowałam młodzieńców, anim do lat dorosłych dochowała panien.
5. Gdy usłyszą w Egipcie, będą żałować, gdy usłyszą o Tyrze.
6. Przewieźcie się przez morza, wyjcie, którzy mieszkacie na wyspie!
7. Izali to nie jest wasze, które się chlubiło zdawna z starożytności swojéj? powiodą je nogi jego w gościnę cudzą.
8. Kto to umyślił o Tyrze, niegdy ukoronowanym, którego kupcy książęta, kramarze jego sławni na ziemi?
9. Pan zastępów umyślił to, aby ściągnął pychę wszelkiéj sławy, a ku zelżywości przywiódł wszystkie zacne na ziemi.
10. Idź przez ziemię twoję jako rzeka, córko morska! niemasz pasa daléj.
11. Rękę swą wyciągnął na morze, zatrwożył królestwa. Pan rozkazał przeciw Chanaan, aby starł mocarze jego:
12. I rzekł. Nie przydasz więcéj, abyś się chlubiła, potwarz cierpiąca, panno, córko Sydońska! powstawszy przepraw się do Cethim, i tam téż nie będziesz miała odpoczynku.
13. Oto ziemia Chaldejska, takowy lud nie był, Assur założył ją: w niewolą zagnali mocarze jego, podkopali domy jego, obrócili ją w gruz.
14. Wyjcie okręty morskie! bo zburzona jest moc wasza.
15. I będzie w on dzień: W zapamiętaniu będziesz, o Tyrze! przez siedmdziesiąt lat, jako dni króla jednego: a po siedmdziesiąt lat będzie Tyrowi jako pieśń nierządnice.
