Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0687

Ta strona została uwierzytelniona.


3.Samem tłoczył prasę, a z narodów niemasz męża zemną: tłoczyłem je w zapalczywości mojéj i podeptałem je w gniewie moim, i pryskała krew ich na szaty moje, i spluskałem wszystkie odzienia moje.

4.Bo dzień pomsty w sercu mojem, rok odkupienia mego przyszedł.

5.Oględowałem się, a nie było pomocnika; szukałem, a nie było, ktoby ratował: i zbawiło mię ramię moje, a rozgniewanie moje to mię wspomogło.

6.I podeptałem narody w zapalczywości mojéj i upoiłem je w rozgniewaniu mojem i zrzuciłem moc ich na ziemię.

7.Miłosierdzia Pańskie wspominać będę, chwałę Pańską za wszystko, co nam Pan oddał, i za mnóstwo dobra domowi Izraelowemu, które im dał według łaskawości swéj a według wielkości miłosierdzia swego.

8.I rzekł: Wszakże jednak lud to mój, synowie nie przący się: i stał się im zbawicielem.

9.W każdym ucisku ich nie był uciśniony, i Aniół oblicza jego zbawił je: w miłości swéj i w łaskawości swéj on je odkupił i nosił je i podwyższył je po wszystkie dni wieku.

10.Ale oni ku gniewu pobudzili i utrapili Ducha Świętego jego, i obrócił się im w nieprzyjaciela i sam je zwojował. [1]

11.I wspomniał na dni wieku Mojżeszowego i ludu swego: Gdzie jest, który je wywiódł z morza, z pasterzmi trzody swojéj? gdzie jest, który położył w pośrodku jego Ducha, Świętego swego? [2]

12.Który wywiódł za prawicę Mojżesza ramieniem majestatu swego, który przeciął wody przed nimi, aby sobie uczynił imię wieczne?

13.Który je wywiódł przez głębokości, jako konia w puszczy nie szwankującego?

14.Jako bydlę na polu stępujące. Duch Pański był przewodnikiem jego: takeś przywiódł lud twój, abyś sobie uczynił imię sławne.

15.Pojrzyj z nieba a obacz z mieszkania twego świętego i chwały twojéj. Gdzie jest żarliwość twoja i moc twoja, mnóstwo wnętrzności twoich i litości twoich? zahamowały się odemnie. [3]

16.Boś ty ojciec nasz, a Abraham o nas nie wiedział, i Izrael nie znał nas: tyś, Panie, ojciec nasz, odkupiciel nasz, od wieku imię twoje.

17.Czemuś nam, Panie, dopuścił błądzić z dróg twoich? zatwardziłeś serce nasze, abyśmy się ciebie nie bali? nawróć się dla sług twoich, dla pokolenia dziedzictwa twego.

18.Jako nie posiedli lud twój święty: nieprzyjaciele nasi podeptali świątnicę twoję.

19.Staliśmy się jako na początku, gdyś nie panował nad nami, ani wzywano imienia twego nad nami.


ROZDZIAŁ LXIV.
Żąda przyjścia Pana Chrystusowego, a oznajmuje grzechy, tudzież i przypomina dobrotliwość Boską.

Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił: od oblicza twego góry by spłynęły.

2.Jako wypalenie ognia uschłyby, wodyby gorzały ogniem, aby znajome było imię twoje nieprzyjaciołom twoim: od oblicza twego trwożyłyby się narody.

3.Gdy uczynisz dziwy, nie wytrwamy: stąpiłeś, a od oblicza twego spłynęły.

4.Od wieku nie słychali, ani do uszu ich doszło: oko nie widziało, Boże, bez ciebie, coś nagotował oczekawającym ciebie. [4]

5.Zabieżałeś weselącemu się a czyniącemu sprawiedliwość: na drogach twoich będą cię wspominać. Otoś się ty rozgniewał, i zgrzeszyliśmy, w nicheśmy zawsze trwali: a będziem zbawieni.

6.I staliśmy się jako nieczysty wszyscy my, a jako szmat miesięcznéj niewiasty wszystkie sprawiedliwości nasze: i opadaliśmy wszyscy jako liście, a nieprawości nasze jako wiatr zniosły nas.

7.Niemasz, ktoby wzywał imienia twego, ktoby powstał i trzymał ciebie: zakryłeś twarz twoję od nas i roztrąciłeś nas w ręce nieprawości naszéj.

8.A teraz, Panie, tyś jest ojciec nasz, a myśmy błoto: i tyś twórca nasz, a dzieło rąk twoich wszyscy my.

9.Nie gniewaj się, Panie, bardzo,

  1. Exod. 14, 29.
  2. Exod. 14, 29.
  3. Deut. 26, 15.
  4. 1. Cor. 2, 9.