będę deszcz czasu swego: deszcze błogosławieństwa będą.
27. I da drzewo polne owoc swój, a ziemia wydawać będzie urodzaj swój, i będą w ziemi swéj bez bojaźni, a poznają, żem Ja Pan, gdy połamię łańcuchy jarzma ich, a wyrwę je z ręki rozkazujących im.
28. I nie będą więcéj łupiestwem narodów, ani pożrą ich bestye ziemie; ale będą mieszkać bezpiecznie bez żadnego strachu.
29. I wzbudzę im płód mianowany, a nie będą więcéj umniejszeni głodem w ziemi, ani poniosą więcéj sromoty narodów.
30. I poznają, żem Ja Pan, Bóg ich, z nimi, a oni lud mój, dom Izraelów, mówi Pan Bóg.
31. A wy trzody moje, trzody pastwiska mego, ludzie jesteście, a Ja Pan Bóg wasz, mówi Pan Bóg. [1]
I stała się mowa Pańska do mnie, mówiąc:
2. Synu człowieczy! postaw oblicze swe przeciw górze Seir i będziesz prorokował o niéj, i rzeczesz jéj:
3. To mówi Pan Bóg: Oto Ja do ciebie, góro Seir! a wyciągnę rękę moję na cię i uczynię cię spustoszoną i pustą.
4. Miasta twoje zburzę, a ty pustą będziesz, a poznasz, żem Ja Pan.
5. Dlatego żeś była nieprzyjacielem wiecznym, i zawarłaś syny Izraelowe w rękach miecza, czasu ich utrapienia, czasu nieprawości ostatecznéj,
6. Przeto żywię Ja, mówi Pan Bóg, że cię podam krwi, a krew cię gonić będzie; a gdy krwie nienawidzisz, krew cię gonić będzie.
7. I uczynię górę Seir spustoszoną i pustą i zniosę z niéj idącego i wracającego się.
8. I napełnię góry jéj pobitymi jéj: na pagórkach twoich i na dolinach twoich i na potokach pobici mieczem polęgą.
9. Na pustki wieczne dam cię, a w mieściech twoich mieszkać nie będą: a poznacie, żem Ja Pan Bóg.
10. Dlatego, żeś rzekła: Dwa narody i dwie ziemie moje będą, i dziedzictwem je posiędę, gdyż tam był Pan:
11. Przetóż żywię Ja, mówi Pan Bóg, że uczynię według gniewu mego i według zawiści twéj, którąś czyniła nienawidząc ich: a będę znajomy przez nie, gdy cię sądzić będę.
12. A poznasz, że Ja Pan słyszałem wszystkie hańby twoje, któreś mówiła o górach Izraelskich, rzekąc: Spustoszały, nam na pożarcie dane są.
13. I powstaliście na mię usty swemi i uwłaczaliście przeciw mnie słowy swemi. Jam słyszał.
14. To mówi Pan Bóg: Z weselem wszystkiéj ziemie w pustynią cię obrócę.
15. Jakoś się weseliła nad dziedzictwem domu Izraelowego, że było rozproszone, tak uczynię tobie: spustoszoną będziesz, góro Seir! i wszystka Idumea. A poznają, żem Ja Pan.
A ty, synu człowieczy! prorokuj na góry Izraelskie, a rzeczesz: Góry Izraelskie! słuchajcie słowa Pańskiego.
2. To mówi Pan Bóg: Przeto że rzekł nieprzyjaciel o was: Héj! wysokości wieczne dostały się nam w dziedzictwo,
3. Przeto prorokuj a mów: To mówi Pan Bóg: Dlatego, żeście spustoszone i podeptane wokoło i stałyście się dziedzictwem innym narodom i przyszłyście na wargę języka i hańbę ludu:
4. Przeto, góry Izraelskie! słuchajcie słowa Pana Boga: To mówi Pan Bóg górom i pagórkom, potokom i dolinom i puszczom, obalinom i miastom opuszczonym, które zburzone są, i wyśmiane od innych narodów okolicznych.
5. Przeto to mówi Pan Bóg, że w ogniu rzewniwości mojéj mówiłem o innych narodziech i o wszystkiéj Idumei, którzy dali ziemię moję sobie za dziedzictwo z weselem i ze wszego serca i z umysłu, i wyrzucili ją, aby spustoszyli.
