7. Rzekł mu Jezus: Zasię napisano jest: Nie będziesz kusił Pana, Boga twego. [1]
8. Wziął go zaś djabeł na górę wysoką bardzo i ukazał mu wszystkie królestwa świata i chwałę ich,
9. I rzekł mu: To wszystko dam tobie, jeźli upadłszy uczynisz mi pokłon.
10. Tedy mu rzekł Jezus: Pójdź precz, szatanie! albowiem napisano jest: Panu Bogu twemu kłaniać się będziesz, a jemu samemu służyć będziesz. [2]
11. Tedy opuścił go djabeł, a oto Aniołowie przystąpili i służyli jemu. [3]
12. A gdy usłyszał Jezus, iż Jan był wydan, uszedł do Galilei. [4]
13. I opuściwszy miasto Nazareth, przyszedł i mieszkał w Kapharnaum nad morzem, na granicach Zabulon i Nephthalim.
14. Aby się wypełniło, co jest rzeczono przez Izajasza proroka:
15. Ziemia Zabulon i ziemia Nephthalim, droga morska za Jordanem, Galilea poganów. [5]
16. Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światłość wielką, i siedzącym w krainie cienia śmierci, weszła im światłość.
17. Odtąd począł Jezus kazać i mówić:[6] Pokutę czyńcie; albowiem przybliżyło się królestwo niebieskie. [7]
18. A gdy Jezus chodził nad morzem Galilejskiem, ujrzał dwu braciéj, Symona, którego zowią Piotrem, i Andrzeja, brata jego, zapuszczające sieci w morze; (albowiem byli rybitwi). [8]
19. I rzekł im: Pójdźcie za mną, a uczynię was, że się staniecie rybitwami ludzi.
20. A oni natychmiast opuściwszy sieci, szli za nim.
21. A postąpiwszy ztamtąd, ujrzał drugich dwu braciéj, Jakóba Zebedeuszowego, i Jana brata jego, w łodzi z Zebedeuszem, ojcem ich, oprawując sieci swoje, i wezwał ich.
22. A oni natychmiast opuściwszy sieci i ojca, szli za nim.
23. I obchodził Jezus wszystkę Galileą, nauczając w bóżnicach ich i przepowiadając Ewangelią królestwa a uzdrawiając wszelaką chorobę i wszelaką niemoc między ludem.
24. I rozeszła się sława jego po wszystkiéj Syryi, i przynosili mu wszystkie źle się mające, rozmaitemi chorobami i dręczeniem zjęte, i którzy djabelstwa mieli, i lunatyki i powietrzem ruszone, i uzdrowił je.
25. I szły za nim wielkie rzesze od Galilei i Dekapolu i Jeruzalem i z Żydowskiéj ziemie i z Zajordania. [9]
A widząc Jezus rzesze, wstąpił na górę, a gdy usiadł, przystąpili k niemu uczniowie jego.
2. A otworzywszy usta swe, nauczał ich, mówiąc:
3. Błogosławieni ubodzy duchem; albowiem ich jest królestwo niebieskie. [10]
4. Błogosławieni ciszy; albowiem oni posiędą ziemię. [11]
5. Błogosławieni, którzy płaczą; albowiem oni będą pocieszeni. [12]
6. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości; albowiem oni będą nasyceni.
7. Błogosławieni miłosierni; albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
8. Błogosławieni czystego serca; albowiem oni Boga oglądają. [13]
9. Błogosławieni pokój czyniący; albowiem nazwani będą synami Bożymi.
10. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości; albowiem ich jest królestwo niebieskie. [14]
11. Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć będą i prześladować was będą i mówić wszystko złe przeciwko wam kłamając, dla mnie. [15]
12. Radujcie się i weselcie się; albowiem zapłata wasza obfita jest w niebiesiech; boć tak prześladowali proroki, którzy przed wami byli.
- ↑ Deut. 6, 16.
- ↑ Gen. 6, 13.
- ↑ Marc. 1, 13.
- ↑ Marc. 1, 14. Luc. 4, 14. Jan. 4, 43.
- ↑ Isa. 9, 1.
- ↑ t. j. dosłownie: Upamiętajcie się.
- ↑ Marc. 1, 15.
- ↑ Marc. 1, 16. Luc. 5, 1.
- ↑ Marc. 3, 7. Luc. 6, 17.
- ↑ Luc. 6, 20.
- ↑ Psal. 36, 11.
- ↑ Isai. 61, 3.
- ↑ Psal. 23, 4.
- ↑ 1. Piotr. 2, 20.
- ↑ 1. Piotr. 4, 14.
